Twórcą hiszpańskiego autorytaryzmu był gen. Francisco Franco. Idee, które głosił nie zostały nigdy nigdzie zebrane. Stanowiły one raczej coś w rodzaju wniosków, których autorem był sam Franco, wniosków wyciąganych za podstawie jego doświadczeń i rządów. Gen. Franco sprawował władzę w Hiszpanii od 1939 r. aż do 1975 r. Po jego śmierci w Hiszpanii została odnowiona monarchia.
Autorytaryzm hiszpański wykazywał pewne podobieństwa do włoskiego faszyzmu. Ustrój tego typu rozwinął się w II RP za czasów rządów sanacji i Józefa Piłsudskiego oraz w Portugalii za rządów Antoniego Salazara.
Do cech autorytaryzmu hiszpańskiego należy zaliczyć:
- nacjonalizm, który podporządkowywał życie społeczne w państwie polityce zarówno wewnętrznej jak i zewnętrznej
- antykomunizm
- korporacjonizm, jako forma organizacji społeczeństwa
- dyktatorska władza gen. Franco
- pragmatyzm w rządzeniu
- brak jednolitej ideologii
- jedna dominująca partia
- tradycjonalizm katolicki
Gen. Franco sprawował rządy osobiste. Jego poglądy zbliżały go do monarchistów, jednak nie zdecydował się na wprowadzenie tego ustroju. W państwie hiszpańskim były zwalczane wszelkie ruchy i partie socjalistyczne oraz komunistyczne. W gospodarce gen. Franco był zwolennikiem państwowego interwencjonizmu. Dopiero w latach 60-tych XX wieku w wyniku załamania ekonomicznego państwa, zaczęto wprowadzać elementy gospodarki wolno rynkowej.