Bogowie starożytnego Egiptu

Najważniejszym bogiem Egipcjan był Bóg Re (Ra) był on uosobieniem tarczy słonecznej, władcą bogów (praboga). Heliopolis było głównym ośrodkiem kultu Re. W wyobrażeniach Egipcjan pojawiał się z głową sokoła zakończoną dyskiem słonecznym.

Niżej znajdował się Ozyrys uznawany z boga płodnej natury, odradzającej się przyrody oraz władcę świata podziemnego (był uosobienie zmarłych faraonów).Główne ośrodki kultu znajdowały się w Abydos i Busiris. W źródłach ikonograficznych często widzimy Ozyrysa z towarzystwie Izydy jako mumię z piórami w koronie Górnego Egiptu.

Horus był bogiem niebios i opiekunem faraonów. Nie posiadał jednego ośrodka kultu czczono go na terenie całego Egiptu. Występował jako sokół lub człowiek z głową sokoła.

Ptah  był początkowo opiekunem stolicy w Memfis, patronem rzemiosła i sztuki. Główny ośrodek kultu znajdował się w Memfis, następnie (po zjednoczeniu Egiptu) na terenie całego państwa. Ptah jest jednym z trzech obok Amona i Re najważniejszych bogów Egiptu. Często był przedstawiany na stojąco z przylegającym ściśle do głowy nakryciem.

Amon był opiekunem stolicy w Tebach, uosobienie natury, powietrza i wiatru. Szybko jednak połączono go z bogiem Re stąd powstało jedno bóstwo Amon – Re. Wówczas nastąpiło także połączenie ich kultów. Ośrodkiem kultu Ammona obok Teb była miejscowość Karnak. Amon wyobrażalny był w postaci króla w koronie z piórami, barana, gęś lub w sposób całkowicie metaforyczny.

Izyda często występuje w towarzystwie Ozyrysa utożsamiana również z Isztar i Demeter, bogini miłości patronka magii. Miała kilka ważnych ośrodków kultu np.: w Abydos, Koptom, czy na wyspie File. W źródłach występuje pod postacią kobiety z hieroglifem na głowie.

Anubis był bóstwem zmarłych i nekropolii, wyobrażano sobie go często w postaci psa lub człowieka z głową szakala.

Dżehuti był patronem księżyca, nauki, świętych tekstów .Główny ośrodek kultu znajdował się z Hermopolis, przedstawiany bywa z głową ibisa lub pawiana. Zwieńczeniem głowy Dżehuti były symbole pisarzy, czyli sierp i dysk.

Set uznawany za patrona pustyni i obcych ziem, często utożsamiano go z władzą królewską. Ośrodkiem kultu były: Awaris i Ombos. Bywał przedstawiany z głową fantastycznego zwierzęcia.

Aton występuje w wyobrażeniach jako dysk słoneczny, którego promienie zakończone są dłońmi. W okresie Amenhotepa IV i Echnatona  próbowano zlikwidować politeizm, a na to miejsce wprowadzić monoteizm na czele z Atonem, jednak próba okazała się nieudana.