Eklektyzm w architekturze i sztuce

W XIX wieku pojawiło się zjawisko określane w sztuce jako eklektyzm. Terminem tym określa się dwa podobne, ale nie jednakowe zjawiska architektoniczne np.: styl neoromański, neogotyk, neobarok. Jeśli tzw. nowa architektura łączy w sobie wiele wątków historycznych określa się ją jako wielostylowość. Często taka stylizacja nie wychodziła na dobre, bowiem nie była ona funkcjonalna.

Najpopularniejszy ze stylów eklektycznych był neogotyk. Pojawił się na terenie Anglii w wiejskich rezydencjach, pawilonach parkowych, w gmachach użyteczności publicznej oraz obiektach sakralnych. Kolejno powstał neorenesans i neobarok, ten ostatni upodobała sobie burżuazja, która budowała w tym stylu budynki użyteczności publicznej oraz własne rezydencje. Przykłady architektury eklektycznej:

• Gmach angielskiego parlamentu,
• Kościół ewangelicki w Berlinie,
• Pałac Paca w Warszawie,
• Eklektyzm z przewagą baroku w budynku Teatru im. Słowackiego w Krakowie,
• Przebudowany zamek w Kórniku,
• Neoromański i neogotycki Zamek Neuschwanstein w Bawarii ufundowany przez Ludwika II Bawarskiego.