Jednym ze skutków ekspansji portugalsko – hiszpańskiej na nowo odkrywane lądy był napływ do Europy dużej ilości kruszców, co wywołało na „starym kontynencie” rewolucję cen. Na przestrzeni XVI w. ceny na europejskich rynkach zbytu wzrosły trzykrotnie, a w niektórych regionach nawet czterokrotnie. Najszybciej i o najwyższą wartość rosły ceny w Andaluzji, przez andaluzyjskie porty, bowiem płynęło do Europy złoto i srebro, przywożone hiszpańskimi okrętami. Najdroższym towarem stała się żywność. Napływ szlachetnych kruszców do Europy nie był jedyną przyczyną drożyzny. Powodował ją również wyż demograficzny oraz napływ ludności wiejskiej do miast, gdzie handel i rzemiosło dawały możliwość, poprawy bytu. Spadek liczby ludności zajmującej się produkcją żywności zmniejszył jej podaż na rynkach, a w konsekwencji spowodował ogromną podwyżkę cen. Perspektywa szybkich zysków związanych z produkcją żywności wywołała wzrost zainteresowania inwestowaniem w ziemię uprawną i produkcję rolną. Jednym ze skutków rewolucji cen stało się, zatem przejściowe osłabienie tempa rozwoju gospodarki miejskiej. Mimo to dokonujące się w owym czasie przemiany, przede wszystkim pojawienie się znacznych środków finansowych wprowadzonych do gospodarki w formie inwestycji w przedsięwzięcia handlowe, kredytu czy finansowania rozmaitych form produkcji, wraz ze wzrostem liczby ludności stworzyły możliwości dla dalszego rozwoju gospodarki towarowo – pieniężnej.