Trudno określić jednoznacznie charakter religii chińskiej, częściej mówi się o systemach filozoficznych niż religijnych. Niektórzy jednak uważają, że taoizm, konfucjanizm i buddyzm, to trzy największe religie Chin i Dalekiego Wschodu. O ile konfucjanizm i taoizm rozwijał się wyłącznie na obszarze Chin o tyle buddyzm został uznany już w pierwszych wiekach naszej ery na terenie całego Dalekiego Wschodu.
W starożytnym państwie Chin oddawano kult przodkom, Niebu i Ziemi przypisywano cechy boskie, jednak nigdy nie nadano im cech osobowych. Władca, czczony był jako syn Nieba, dlatego posiadał ogromne znaczenie w państwie. W Chinach pojawiły się szkoły na czele ze znanym mistrzem – myślicielem, który nadawał kierunek działaniu władcy i określał sposób myślenia chińczyków. W VI i V wieku żyli najwięksi przedstawiciele myśli chińskiej tj.:
- Lao-cy uznawany za twórcę taoizmu,
- Konfucjusz znany jako autor poglądów filozoficzno- religijnych nazwanych ogólnie od imienia mistrza konfucjanizmem.
Ze względu na bliskie kontakty z Indiami w pierwszym wieku naszej ery wykształcił się kierunek religijny zwany buddyzmem chińskim.