W starożytnych Indiach wykształciły się cztery kierunki religijne tj.:
- Wedyzm,
- Braminizm,
- Hinduizm
- Buddyzm.
Wedyzm był najstarszą religią Indii, wykształcił się na podstawie licznych zbiorów obrzędów i obyczajów opisanych w księgach „Wedy”(dosłownie „wiedza”). Powstały one około 1500 do 500 roku pne, składają się z czterech zbiorów :
- „Rigweda” zawiera wiedze hymnów,
- „Sameweda” wiedzę śpiewów,
- „Jadżurweda” wiedzę modlitwy,
- Atharwaweda to zbiór wiedzy na temat zaklęć magicznych.
W księgach „Wedy” znajdują się zbiory hymnów, zaklęć, formuł i bardzo rozbudowanych modlitw ofiarnych.
Wedyzm był religią, w której:
- czczono spersonifikowane siły kosmosu,
- oddawano cześć siłom przyrody np.: ogień, wiatr, czy słońce,
- kult polegał na składaniu ofiar bóstwom,
- nie praktykowano wizerunku bóstw i świątyń,
- ofiarę składano pod gołym niebem, była nią najczęściej krowa, byk , baran, koń, a także mleko lub masło,
- ofiara nie była dziękczynieniem, ale błaganiem, błagano o sprawy materialne i duchowe,
- wierzono, że wokół człowieka krążą demony, duchy i geniusze, wszystkie te siły są niewidzialne,
- uznawano bóstwa wedyjskie za nieśmiertelne,
- uznawano istnie bóstw uosabiających zjawiska natury.
Największą popularnością cieszyły się następujące bóstwa:
- Agni – bóg ognia,
- Surja – bóg słońca,
- Waju – bóg wiatru,
- Mitra- patronka ładu społecznego,
- Waruna – opiekunka ładu kosmicznego.
Autor: Małgorzata Grządziel