Ustrój polis charakterystyczne dla Grecji, wykształcił się po najeździe Dorów między X-IX wiekiem p. Ch. Państwo-miasto obejmowało swoim zasięgiem teren miasta oraz obszary przyległe. Jako państwo polis było przede wszystkim wspólnotą obywateli i było wspólną własnością, jednak do nich nie należało. Polis liczyło około kilkudziesięciu do kilkuset km2. liczba mieszkańców była także różna. Spośród greckich polis najliczniejsze były Ateny.
Pierwotnie na czele państw greckich, jeszcze przed powstaniem polis, stal król (bazileus). Jego władza miała charakter ograniczony, głównie poprzez działającą u jego boku radę starszych. Organ ten składał się z najstarszych wiekiem, a zarazem najwybitniejszych obywateli państwa. Władza królewska ulegała rozszerzeniu w obliczu wojny. Początkowo władza królewska miała charakter elekcyjny, z czasem przekształciła się we władzę dziedziczną. Wszystkie sprawy państwowe król musiał omawiać z członkami rady starszych (bule). Natomiast w sprawach istotnych dla całego państwa, zwoływane było zgromadzenie ludowe (agora). W odróżnieniu od monarchii o charakterze despotycznym bogowie w Grecji nie byli uważani za protektorów tylko i wyłącznie władcy. Bogowie byli opiekunami całej greckiej społeczności. Polityczne decyzje w tej sytuacji nie były uzależnione, lub tłumaczone wolą bóstw, a wynikały z dyskusji toczonych przez obywateli podczas wspólnych zgromadzeń. Były więc wynikiem działań ludzkich. Jednostka odpowiadała więc za to jak będzie prowadzona polityka państwa.
Państwo spartańskie zostało założone przez plemię Dorów około XI wieku p. Ch. Ustrój tego greckiego polis do końca jego istnienia miała charakter oligarchii arystokratycznej. Według przekazów starożytnych jego twórcą miał być Likurg, legendarny król Sparty oraz prawodawca, który żył prawdopodobnie w IX wieku p. Ch.