Organizacja państwa za panowania dynastii Xia, Shang, Han

Dynastia Xia (2100-1600 r. p. Ch.) jest najstarszą dynastią, którą wskazuje chińska tradycja. Jej istnienie nie zostało jednoznacznie potwierdzone poprzez archeologiczne wykopaliska. Można więc określić jako półlegendarną. Jej założycielem był Yu. Kolejna dynastia Shang jest już historycznie potwierdzoną dynastią, która panowała w Chinach.

Chiny za rządów tej dynastii były konglomeratem plemion. Stojący na ich czele królowie posiadali pełnię władzy politycznej, wojskowej i religijnej. Rozkwit państwa pod rządami tej dynastii przypadł na XIII wiek p. Ch. Wówczas powstały liczne miasta, zaczęto stosować na większą skalę brąz. Powstało także wówczas pismo piktograficzne. Najważniejszą warstwą społeczną w państwie Shang byli arystokraci i często zarazem wojownicy.

W 206 r. p. Ch. władzę w Chinach objęła dynastia Han. Jej najwybitniejszym władcą był Wudi. W swoich rządach oparł się na naukach konfucjanizmu, który został przez niego uznany za religię państwową. W podległym mu państwie Wudi sprawował władzę absolutną. Udało mu się złamać dotychczasową potęgę chińskich możnych i feudałów. Zostało także zaostrzone ustawodawstwo karne. Rozwinął się handel, rzemiosło, powstały nowe pałace i świątynie. Okres jego panowania zalicza się do złotego wieku w chińskiej gospodarki.