Rozkwit i upadek terytorialny Izraela

Tereny Syrii już od czasów prehistorycznych przeżywały bujny rozwój. Już w epoce neolitu, oraz później w epoce brązu stały się jednym z najważniejszych ośrodków cywilizacyjnych starożytnego Bliskiego wschodu.  To właśnie tutaj zostały założone jedne z najważniejszych miast w regionie – m. in. biblijne Jerycho.

Region ten nigdy nie był w historii samodzielna potęgą. Znajdował się pomiędzy ustawicznie rywalizującymi ze sobą państwowymi ośrodkami: Mezopotamia (Babilonia, Asyria, Persja), Hetyci i huryckie państwo Mitanni oraz Egipt. Przez cały okres starożytności ziemie syryjsko-palestyńskie znajdowały się pod dominacją jednego z wyżej wymienionych państw.

W regionie Azji Mniejszej można wyróżnić cztery różniące się między sobą terytoria:

• Syria tzw. właściwa z miastami Ebla, Damaszek, Edessa i Palmira
• wybrzeża syryjskie z Fenicją oraz z miastami nadbrzeżnymi – Byblos, Sydon, Tyr, Ugarit
• Palestyna
• oraz tereny tzw. pustynnego interioru

Cywilizacja syryjska kształtowała się wokół największych miejskich ośrodków, aż do momentu, kiedy została zdominowana przez ludność aramejską. Na teren Palestyny napływały przez okres starożytności fale ludów koczowniczych. Głównie były to plemiona z obszaru Anatolii oraz z Pustyni Arabskiej. Najsilniejsze jednak piętno na historii tej ziemi odcisnęli Hebrajczycy.

Państwo Dawida obejmowało swoim zasięgiem całą Palestynę, w Transjordanii miasta – Edom, Moab i Ammon. Na północy sięgało po Kadesz.

Następca na tronie izraelskim – Salomon utrzymał jedność państwa. Dopiero po jego śmierci doszło do konfliktu pomiędzy plemionami mieszkającymi na północy i na południu. Na południu powstało królestwo Judy, a na północy królestwo Izraela. To drugie państwo istniało do 721 r. p. Ch., kiedy Sargon II zdobył Samarę, a Izraelici zostali deportowani do Asyrii i Medii. Juda zdołała jeszcze przez półtora wieku utrzymać swoją niezależność.

W 587 r. p. Ch. Babilończycy zdobyli Jerozolimę i spalili świątynię Jahwe, a Juda stała się prowincją państwa babilońskiego. Żydzi zostali przesiedleni w dolinę Eufratu i Tygrysu. Rozpoczął się okres niewoli babilońskiej.