W okresie rozwoju w Anglii monarchii stanowej swoje znaczenie straciły na rzecz sądów królewskich, sądy lokalne. Sądownictwo na tym szczeblu, nadal należało do kompetencji szeryfów, strażników pokoju oraz miejskich sędziów. Ponadto na terenie hrabstwa działały sądy kościelne. Na początku XIII wieku zaczęła się w Anglii kształtować nowa struktura władzy sądowniczej na szczeblu królewskim. Sądownictwo w imieniu monarchy było sprawowane przez następujące sądy: Sąd Spraw Pospolitych (rozpatrywał sprawy cywilne), Sąd Ławy Królewskiej (sprawy karne i cywilne w których jedną ze stron był król albo korona), Sąd Exchequeru (sprawy skarbowe), Sąd Kanclerski, Sąd Izby Gwiaździstej (sprawy przeciwko bezpieczeństwu państwa). Miejscem urzędowania pierwszych trzech sądów była w Westminster. Stąd często określano je mianem „sądów westminsterskich”. Aby ograniczyć władzę sądów lokalnych została wprowadzona instytucja sadów koronnych delegowanych. Kilka razy w ciągu roku sędziowie centralnych trybunałów udawali się do hrabstw, aby na miejscu rozpatrzyć sprawy.