Straty po I Wojnie Światowej

Spośród strat, jakie poniosła Polska w okresie wojny, najbardziej bolesne były straty ludzkie. W armiach zaborczych walcząc przeciwko sobie zginęło około 400 tys. Polaków, ponad 100 tys. straciło życie w obronie granic i niepodległości, 300 – 400 tys. ludności cywilnej zmarło na skutek złych warunków bytowych i chorób. Około 3 mln osób wysiedlono z Polski niszcząc cały ich dobytek. Blisko 90% terytorium Polski obejmowały działania wojenne. Na 16 województw 13 uległo zniszczeniu i poniosło olbrzymie straty, 2 zostały wyeksploatowane gospodarczo ze względu na bliskość działań wojennych.

Szczególnie dotkliwie ucierpiało rolnictwo, oprócz bezpośrednich zniszczeń i grabieży nastąpił spadek poziomu uprawy ziemi i obniżenie wydajności plonów. Ponad 20% pól uprawnych leżało odłogiem.

W kolejnictwie zniszczono większość urządzeń technicznych, jak dworce, mosty, parowozownie, warsztaty oraz zdewastowano i wywieziono tabor kolejowy. Sieć kolejowa odziedziczona po zaborcach dostosowana była do ich potrzeb wojskowych i gospodarczych. Na 400 – kilometrowym odcinku dawnej granicy między zaborem rosyjskim a austriackim nie było żadnego przejścia kolejowego. Warszawa nie miała bezpośredniej linii kolejowej ani z Krakowem, ani z Poznaniem. Z wyjątkiem Górnego Śląska dewastacji uległ przemysł, celowo wywożony i niszczony przez okupantów. Szacując wg wielkości zatrudnienia, przemysł w Polsce centralnej stanowi zaledwie 14% stanu przedwojennego. Ocenia się, że ogromne zniszczenia, jakich dokonano na ziemiach polskich w okresie wojny, tylko w 4% spowodowane były bezpośrednimi działaniami wojennymi, a w 96% rabunkami okupantów.