Świątynie sumeryjskie

W kulcie mezopotamskim bardzo ważne miejsce zajmowała świątynia, była ona umiejscowiona w centrum miasta, jej budowa była obowiązkiem władcy i jego poddanych. Świątynie były budowane czasami kilkakrotnie, czasami powiększano ją przez kilkanaście lat tworząc warstwy i stopnie. Prawdopodobnie doprowadziło to do wytworzenia zigguratów, (zikkuratów), czyli budowli sakralnej wzniesionej na kolejnych tarasach w górę. Na najwyższym tarasie zigguratu znajdowała się jedna lub kilka kapliczek, w których według wierzeń Babilończyków mieszkało dane bóstwo. W budowlach tego typu nie stosowano kopuł na zwieńczeniu, pokrywano je natomiast przepiękną glazurą. W centrum kapliczki znajdowała się drewniana bogato zdobiona, metalem i drogocennymi kamieniami figurka, będąca wyobrażeniem bóstwa.

Na wspomnianych wcześniej tarasach często odbywały się modlitwy prowadzone przez kapłana.21 metrowy ziggurat znajduje się w sumeryjskim mieście Ur i pochodzi z 2100 roku p.n.e. Największym zigguratem jest świątynia boga Marduka wybudowana w Babilonii.

Ze względu na funkcjonowanie despotii teokratycznej w starożytnej Mezopotamii bardzo ważne były relacje pomiędzy bogami, a królem, ponieważ od tych relacji zależała pomyślność państwa. Od zachowania króla wobec bogów zależała ich przychylność względem poddanych. Dbano o to, aby, aby król nie popadł w niełaskę bogów, ponieważ wówczas karane było wówczas całe społeczeństwo podległe królowi.

Świątynią opiekowała się grupa kapłanów, którzy stanowili elitę społeczną i intelektualną. Kapłani obok opieki nad świątynią, przyjmowali ofiary, zajmowali się dystrybucja dóbr, nadzorowali uprawę ziemi będącej własnością świątyni, w końcu spisywali, katalogowali i tworzyli genealogie bóstw. To ostatnie zajęcie było szczególnie ważne, gdyż kult niektórych bóstw( zwłaszcza lokalnych) zanikał, a na to miejsce pojawiał się nowy. Czasami też łączono kilka bóstw w jedno. W wyniku rozwoju imperium Mezopotamii pojawiło się zjawisko synkretyzmu religijnego, czyli połączenia różnych tradycji, systemów religijnych, koncepcji i stylów. Wierni składali ofiary swoim bogom w świątyniach najczęściej z produktów spożywczych tj.: napoje, owoce, oliwa, wino, czasami krew zwierząt, często ofiarę stanowiły bogate szaty i kosztowności.

Obok świątyń częstym miejscem składania ofiar i odprawiania kultu były wydzielone miejsca — sanktuaria pod gołym niebem lub kapliczki przeznaczone do kultu wybranego bóstwa.