Taoizm

Taoizm, (daojia) religijno –magiczny system filozoficzny, nurt myślowy lub jak niektórzy określają system religijny. Jest jednym z kierunków, który łączy myśl moralną z myślą filozoficzna, etyczną i tradycyjnymi wierzeniami chińskimi. Twórcą taoizmu jako zorganizowanej religii był Zhan Daoling (34-156), a następnie w VI w p.n.e Lao-cy (znany też pod nazwą Laozi), kontynuatorem jego myśli był Zhuangzi (IV-III w.p.n.e.)

 

Za najważniejsze księgi taoizmu uważane są Daodejing oraz Zhuangzi. Lao-cy był autorem dzieła pt.: „Księgi drogi cnoty” czyli „Tao-te-cing” lub „Księga drogi i potęgi,  w której zawarł wiele swoich poglądów na życie. Według Lao-cy, każdy człowiek powinien kroczyć właściwą drogą (chińskie tao znaczy „droga”- „siła kosmiczna”, tu chodziło raczej o najwyższy byt moralny) mędrca, który koncentruje się na kontemplacji najmniejszych detali życia z zachwytem dziecka. Samego tao nie da się jednak opisać, a wszelkie tego typu próby jedynie przybliża jego rzeczywistość, ale nie określa ostatecznie. Tao ma dwa przeciwstawne aspekty (jin i jang). Są to kosmiczne zasady, które nieustannie oddziałują na siebie i dopełniają się nawzajem.

 

Jin oznacza to, co żeńskie, pasywność, mrok, miękkość, wklęsłość i pustkę. Jang natomiast symbolizuje to, co męskie, aktywne, światło, twardość, wysokość i pełnię. Człowiek sam nie może dojść do doskonałości, jednak powinien dążyć do rozwoju duchowego aby osiągnąć stan mędrca taoistycznego i tym samym harmonię z tao. Potrzebne mu są w tym:

  • skromne i zgodne z naturą życie, w którym nikt z nikim nie rywalizuje o realizację wygórowanych ambicji,
  • zgodność zasad jin i jang, które stanowią warunek harmonijnego świata,
  • prostota,
  • samotność.
Laozi uważał, że w życiu należy się poddać milczącemu kierownictwu tao. Celem człowieka jest odzyskanie naturalnej spontaniczności i zachowanie postawy szlachetnej prostoty. Ten stan określa się jako „powrót do dzieciństwa”.

 

Inne cechy i założenia taoizmu to:

  • istnieje duchowa- materialna jedność świata,
  • nie należy sprzeciwiać się naturalnemu porządkowi panującemu w przyrodzie,
  • człowiek powinien być wolny i sceptyczny wobec wszelkich konwencji,
  • należy uznać wyższość kontemplacji nad nauką,
  • należy ograniczyć porządek władzy i rolę państwa do minimum, zgodnie z zasadami:

Im więcej ustaw i przepisów tym więcej przestępstw.

Im mniej rządzi władca, tym lepiej powodzi się jego krajowi.

Według taoizmu istnieje pięć żywiołów tj.:

  • woda,
  • drzewo,
  • ogień,
  • ziemia,
  • metal.

W taoizmie religijnym wykształciły się dwa nurty tj.: nurt ludowy nurt świątynny. Po pojawieniu się Konfucjusza (VI-V w p.n.e.) taoizm ustąpił miejsca konfucjanizmowi. Obecnie taoizm istnieje na Tajwanie i w Hongkongu, ma też wyznawców wśród wiejskiej ludności Chin.

Z taoizmem religijnym związane są też:

  • medycyna chińska,
  • nauka,
  • wewnętrzne style walki,
  • medytacje w ruchu,
  • techniki dywinacyjne,
  • poszukiwanie sposobów na długowieczność,
  •  poszukiwania naturalnej równowagi energetycznej w otoczeniu człowieka (Feng Shui).
Życie religijne w starożytnych Chinach