Terytorium starożytnej Grecji

Terytorium starożytnej Grecji było bardzo zróżnicowane. Północ państwa zajmowały góry Macedonii i Tracji, a u ich podnóża znajdowały się niziny – Sere, Drama i Salonicka. Na południe od nich leżał górzysty półwysep Chalcydycki. Największy obszar Grecji zajmowały niziny Tessalii. W południowo-wschodniej części leżała Attyka, która dzięki korzystnemu położeniu, ale również i dobrym warunkom naturalnym, była zawsze najważniejszym regionem Grecji. To tutaj znajdowały się Ateny. Na północny-zachód od Attyki rozciągała się Beocja. Południową część Grecji stanowił Peloponez, który był oddzielony od lądu Przesmykiem Korynckim.

Najstarsze ślady cywilizacji greckiej znajdują się na wyspie Krecie. To właśnie tutaj rozwinęła się kultura minojska. Młodsza od niej kultura mykeńska związana już jest z Grecją lądową. Mykeny w starożytności były rozległym obszarem, który obejmował Peloponez oraz część wschodniej Grecji. Celem podbojów Greków mykeńskich stała się wyspa Kreta, wyspy Morza Egejskiego oraz wybrzeża Azji Mniejszej.

VIII w. p. Ch. przynosi początek Wielkiej Kolonizacji. W jej wyniku powstały nowe greckie miasta w basenie Morza Śródziemnego. Do miast założonych w czasie Wielkiej Kolonizacji należały: Naksos, Syrakuzy na terenie Sycylii, na terenie dzisiejszej Francji – Massalia (dziś Marsylia) oraz na terenie Hiszpanii – Nikaja, Antipolis, Olbia. W 630 r. p. Ch. została założona Cyrena.