Trzecia koalicja

Trzecia koalicja była już właściwie wojną napoleońską. Rozpoczął ją spór o Maltę zatrzymaną przez Wielką Brytanię, która w pokoju w Amiens zobowiązywała się ją zwrócić zakonowi maltańskiemu. W odpowiedzi Napoleon obsadził wojskiem związany z Anglią Hanower.

Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Francji i zmontowała trzecią koalicję, w której skład wchodziły Wielka Brytania, Austria, Szwecja, Rosja, królestwo Neapolu. W odpowiedzi Napoleon zreorganizował armię francuską tworząc Wielką Armię i na jej czele ruszył jesienią 1805 r. przeciw Austrii. W dniu 20 X 1805 r. zmusił cześć wojsk austriackich, otoczonych przez niego pod Ulm do kapitulacji, zarazem jednak flota francuska poniosła dzień później, 21 października 1805 r., klęskę w bitwie pod Trafalgarem. Z kolei armia francuska zajęła Wiedeń. Losy wojny przesądziło wspaniałe zwycięstwo 2 XII 1805 r. pod Austerlitz, kiedy Napoleon na czele 75 tys. żołnierzy rozbił połączone siły austriacko-rosyjskie liczące 90 tys. żołnierzy. Straty sprzymierzonych wynosiły 27 tys. ludzi, straty francuskie zaledwie 1300 zabitych i 7 tys. rannych. Austria wycofała się z wojny i zawarła pokój w Preszburgu (Bratysławie). Warunki traktatu pokojowego były dla Habsburgów dotkliwe. Utracili na rzecz Francji Wenecję, część Istrii i Dalmację, na rzecz niemieckich sojuszników Napoleona, czyli Bawarii, Wirtembergii i Badenii, Austria utrąciła swoje posiadłości w płd.- zach. części Rzeszy.