Ustrój społeczny

Cała ziemia w państwie egipskim należała do faraona. W jego gestii leżało także jej rozdawnictwo. Ziemia była przez niego nadawana kapłanom, dostojnikom i urzędnikom państwowym oraz wojownikom. Istniała również możliwość przekazania części ziemi chłopom, z których ci płacili corocznie daniny, w zamian za użytkowanie.

Największymi majątkami dysponowali kapłani. Nadana ziemia i bogactwa przynależały do każdej z egipskich świątyń. Stan kapłański cieszył się ogromnym autorytetem w państwie, głównie za względu na wiedzę. W II tysiącleciu p. Ch. przynależność do stanu kapłańskiego stała się dziedziczna. Synowie kapłanów kontynuowali służbę swoich ojców. W ten sposób utworzył się zamknięty stan kapłański.

Klasa urzędnicza była mocno zróżnicowana. Rola tej grupy szczególni rosła w okresach przejściowych, kiedy obserwowano załamanie władzy centralnej, władzy faraona. Funkcja urzędnicza także była dziedziczna, sta podobnie jak w przypadku stanu kapłańskiego, wytworzył się i tutaj stan zamknięty.

Dużymi wpływami i przywilejami cieszyli się w państwie egipskim wojskowi. Szczególnie w okresie Nowego Państwa uzyskali duże znaczenie, w związku z doniosłą rolą armii w tym czasie. Za swoją służbę i zasługi otrzymywali od faraona ziemię. Ten stan również był stanem zamkniętym.

Najliczniejszą grupę w państwie faraonów stanowili chłopi. Oprócz pracy na roli zatrudniono ich także do budowy kanałów irygacyjnych. Zrzeszali się w ramach wspólnot gminnych, a daniny i świadczenia na rzecz panującego uiszczali solidarnie. W przypadku jeśli dzierżawione przez nich grunty należały do kapłanów bądź urzędników, także i tym właścicielom byli zmuszeni do składania świadczeń. W okresie Nowego Państwa egipskiego pojawiła się możliwość dziedziczenia dzierżawionej ziemi. istniał jednak zakaz opuszczania przez chłopa uprawianego przez niego gruntu. Za złamanie tego zakazu groziła kara (odebranie ziemi). Wszystkie daniny i świadczenia na rzecz państwa chłopi płacili w naturze. W przedsiębiorstwach nadzorowanych przez egipskich urzędników pracowali kupcy i rzemieślnicy. Nie posiadali oni żadnych praw. Do ich zadań należało jedynie wykonywanie poleceń.

W państwie egipskim niewolników było stosunkowo niewiele. Dopiero wojny prowadzone w okresie Nowego Państwa ich liczbę zwiększyły. Niewolnik był własnością państwa. Do ich głównych zadań należała praca przy oczyszczani kanałów irygacyjnych. Swoich niewolników posiadały też świątynie oraz urzędnicy. W Egipcie do VIII wieku p. Ch. istniała możliwość stania się niewolnikiem na skutek nie spłacenia zaciągniętych długów.