Księga Rodzaju - Geneza utworu

Księga Rodzaju – z języka hebrajskiego Bereszit, z języka greckiego Genesis (początek); to pierwsza księga Biblii, która rozpoczyna Stary Testament i którą włącza się do Pięcioksięgu (Tory). Tradycja żydowska i chrześcijańska przypisuje jej autorstwo Mojżeszowi. Zgodnie z podziałem ksiąg biblijnych (historyczne, dydaktyczne, prorockie) Księga Rodzaju zaliczana jest do ksiąg historycznych, ponieważ opisuje wydarzenia od powstania świata („Na początku...”) do śmierci Jakuba oraz Józefa w sposób chronologiczny i pokazuje związki przyczynowo-skutkowe między poszczególnymi historiami. Księga Rodzaju składa się z pięćdziesięciu rozdziałów. Wydarzenia mają miejsce od około 2000 roku do około 1650 roku przed narodzeniem Chrystusa i dzieją się na Środkowym/ Bliskim Wschodzie - Mezopotamii, na dzisiejszych terenach Izraela, Libanu, Egiptu i Jordanii. Księga Rodzaju jest swoistym rodzajem hymnu na cześć Boga, ponieważ pokazuje Go przy pracy, podkreśla Jego dobroć i miłość do całej ludzkości. Zresztą Bóg wielokrotnie daje człowiekowi szansę, zawierając z nim przymierze.

Księga Rodzaju należy do części Biblii, którą Żydzi określają nazwą Prawo. Nazwa ta obejmuje pięć pierwszych ksiąg Starego Testamentu: Księgę Rodzaju (Genesis), Księgę Wyjścia (Exodus), Księgę Kapłańską (Leviticus), Księgę Liczb (Numerei) i Księgę Powtórzonego Prawa (Deuteronomium). Inne popularne nazwy to: Tora (z hebrajskiego) i Pentateuch (z greckiego). W naszej kulturze używamy określenia: Pięcioksiąg Mojżeszowy.