Motyw radości - Motyw radości w filmie

Lato miłości, reż. Paweł Pawlikowski

Historia wakacyjna, pełna słońca i radości. Opowiada o relacjach młodych ludzi, pełnych żywiołowości i ciekawości życia. Ich relacje budowane są na młodzieńczej przyjaźni, wzajemnej fascynacji i nie do końca zgodnych charakterach. Dzięki takiej kombinacji powstają ciekawe sytuacje, ciekawe relacje. Młodzi ludzie oczekują od tej przyjaźni pewnych zmian, które pozytywnie wpłyną na ich życie, że będzie to dla nich nowe, lepsze doświadczenie. Film pełen uśmiechu, szczęścia spowodowanego swego rodzaju wolnością. Pełen słońca i szaleństwa, pełen uśmiechu i radości.

Milou w maju, reż. Louis Male

Bohaterowie tego filmu spotykają się na wsi, w domu bogatej, zmarłej ciotki. Ich spotkanie jest spowodowane pogrzebem i podziałem majątku. Jednakże, z powodu strajku grabarzy pogrzeb nie może się odbyć, więc rodzina musi ten strajk wspólnie przeczekać. Ich czas upływa na rozmowach, rozliczeniach, ale także na zabawach i radościach w pięknym ogrodzie. Ich radości nie zakłóca smutna okazja z jakiej się spotkali ani wiadomości o rozpoczynającej się rewolucji w Paryżu. Radość w tym filmie pokazana jako uczucie niezachwiane żadną smutną wiadomością, dodatkowo podkreślona tymi  kontrastującymi wydarzeniami, w których zazwyczaj wszyscy zachowują smutek albo chociaż powagę. Radość nienaturalna, może nieświadoma a na pewno nie adekwatna do wydarzeń.

• Charlie i fabryka czekolady, reż. Tim Burton (radość jaką daje chłopcu sąsiedzka fabryka czekolady)
• Radosny dzień, reż. Hella Joof (radość jaką wnosi nowy pastor do miasteczka)
• Wesele, reż. Wojciech Smarzowski (nieudane wesele – przełamany symbol radości)
• Moje wielkie greckie wesele, reż. Joel Zwick (przerysowane, pełne radości wesele)
• Amelia, reż. Jean – Pierre Jeunet (radość ludzi do jakiej przyczynia się bohaterka)
• Radosne Purim, reż. Christopher Guest (radosne tworzenie, radość z niespodziewanych sukcesów)
• Monsunowe wesele, reż. Mira Nair (przygotowania do radosnego święta, do wesela)
• Kiedy dorosnę, zostanę kangurem, reż. Radivoje Andric (małe radości bohaterów mino beznadziei jaka ich otacza)
• Popiół i diament, reż. Andrzej Wajda (radość miasta ze zwycięstwa)
• Cicha radość, reż. Dusan Hanák (tęsknota za prawdziwą radością)