Biblia - Nowy Testament - problematyka

Jezus

Starotestamentowe „Joszua” – imię to oznacza „zbawca”. Za panowania Heroda w Judei, gdy cały kraj znajdował się pod okupacją rzymską, anioł Gabriel przybył do Maryi do Nazaretu. Bóg wybrał Ją, by była matką obiecanego Mesjasza. Oblubieniec Maryi, Józef, otrzymał we śnie polecenie, by nazwać Dziecko imieniem Jezus, ponieważ On „zbawi swój lud od jego grzechów”. W związku ze spisem ludności Maryja i Józef udali się do Betlejem, gdzie w mieście Dawida, swojego przodka, urodził się Jezus. Herod obawiając się, że Jezus będzie jego rywalem do tronu, usiłował Go zabić, lecz Bóg poprowadził Jego rodziców do Egiptu. Po śmierci Heroda Józef i Maryja wrócili do swego miasta rodzinnego, Nazaretu. Tu Jezus dorastał, pracując prawdopodobnie jako cieśla.

1 List św. Pawła do Koryntian

Tu znajdziesz jeden z najważniejszych, nie tylko w Biblii, ale i w całej literaturze, tekstów o miłości. Święty Paweł jest autorem Hymnu o miłości. Utwór ten wychwala miłość, traktując ją jako uczucie krystalicznie czyste, pozbawione pychy, zazdrości, niesprawiedliwości. Miłość jest darem Boga i uczuciem wiecznym, najważniejszym w życiu Kościoła i każdego człowieka.

Przypowieści:

o synu marnotrawnym – historia syna, który zabiera cały majątek dany mu przez ojca i postanawia wyruszyć w świat. Po pewnym czasie powraca skruszony i bez pieniędzy do domu. Mimo sprzeciwu starszego syna, ojciec przyjmuje młodszego i każe utłuc cielę, by uczcić powrót swego dziecka. Przypowieść w wymiarze alegorycznym mówi o Bogu, który zawsze chętnie i z otwartymi ramionami przyjmie tych, co zabłądzili, lecz powrócili na łono Kościoła;

o miłosiernym Samarytaninie – Jezus opowiada historię pewnego człowieka, który został napadnięty i prawie martwy pozostawiony na drodze. Ominął go kapłan i lewita, ale Samarytanin (Żydzi uważali ten lud za zdrajców i odstępców) opatrzył mu rany, zawiózł do gospody i pielęgnował. Jezus rzekł: „Idź i ty czyń podobnie”.

Apokalipsa świętego Jana

To jedna z najbardziej tajemniczych i najtrudniejszych ksiąg biblijnych. Słowo „apokalipsa” z języka greckiego oznacza „objawienie” . Pod względem gatunkowym jest to szczególne proroctwo, które mówi o tym, co wydarzy się w dniu końca świata i dane jest przez Boga wybranemu prorokowi. Święty Jan spisał tę księgę najprawdopodobniej po 68 r. na wyspie Patmos, gdzie przebywał na wygnaniu. Apokalipsa głosi, iż Baranek (Jezus Chrystus) otworzy księgę z siedmioma pieczęciami, następnie zagrzmi siedem trąb, po czym rozpocznie się walka Bestii 666 (szatan, ucieleśnienie zła) z Michałem. Bestia wygra tę walkę, ale zaraz potem zwycięży dobro i zacznie się triumf Baranka. Babilon (zło świata) upadnie i powstanie Nowe Jeruzalem (Królestwo Boże).