Stefan Wyszyński

Stefan Wyszyński ur. się 3 sierpnia 1901 roku w Zuzeli n/Bugiem, w rodzinie Stanisława i Janiny z d. Karp. Kiedy miał 9 lat, umarła mu matka. Początkowo uczył się w Zuzeli, a potem w Andrzejewie. Wykształcenie średnie zdobywał najpierw w Warszawie, a następnie w Łomży i we Włocławku, gdzie również w 1920 roku wstąpił do seminarium duchownego. 3sierpnia 1924 roku otrzymał święcenia kapłańskie, a jesienią został wikariuszem katedry włocławskiej, jednocześnie piastował funkcję redaktora dziennika „Słowo Kujawskie”. Na polecenie biskupa włocławskiego podjął studia w zakresie prawa kanonicznego i nauk społeczno-ekonomicznych na KUL-u, które skończył w roku 1929 pracą doktorską. Po zakończeniu studiów w Lublinie odbył roczną podróż naukową do Austrii, Włoch, Francji, Belgii, Holandii i Niemiec. W l. 1930-1936 sprawował różne funkcje kościelne: wikariusza, profesora, dyrektora, promotora Biskupiego, redagował pismo „Ateneum Kapłańskie”. Po wybuchu wojny w 1939 roku opuszcza Włocławek i musi się ukrywać przed Gestapo. W sierpniu 1940 roku przybył do Kozłówki, gdzie był kapelanem niewidomych i ociemniałych dzieci przywiezionych tu z Lasek k/Warszawy. Otrzymał kenkartę na nazwisko ks. Okoński. Potem wrócił do Warszawy, gdzie prowadził działalność konspiracyjną, w czasie powstania warszawskiego był kapelanem AK. Po wojnie wrócił do Włocławka i został mianowany rektorem seminarium, redagował też „Ład Boży”, „Kronikę Diecezji Włocławskiej” i „Ateneum Kapłańskie”. 4 marca 1946 roku został mianowany przez Piusa XII biskupem lubelskim. 12 listopada 1948 roku został mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim, a 12 stycznia 1953 roku mianowano go kardynałem i prymasem Polski. Cały czas w czasie ucisku Kościoła walczył w obronie wiary i religii. Nocą 25 września 1953 roku został aresztowany przez władze państwowe. Był więziony kolejno: w Rywałdzie, Stoczku Warmińskim, Prudniku Śląskim i w Komańczy. Wolność odzyskał 26 października 1956 roku, a do obowiązków pasterskich powrócił 28 października 1956.

Prymas Tysiąclecia był ciągle w drodze. Jeździł po całej Polsce głosząc homilie, prowadząc konferencje dla wszystkich grup społecznych. Był człowiekiem niezwykle zapracowanym. Trudno by było wymienić wszystkie listy, rozprawy, orędzia, artykuły, pouczenia, zachęty, memoriały, dekrety, wezwania, w których kształcił postawę prawdziwego chrześcijanina. Wiele publikacji książkowych z powodów politycznych ukazało się poza granicami.

Ważniejsze pozycje z bogatego dorobku kard. Wyszyńskiego:

• Wypełniamy Śluby Jasnogórskie (Jasna Góra 1957)
• Wielka Nowenna Tysiąclecia; Gody w Kanie (Paryż 1962)
• Uświęcenie pracy zawodowej (Paryż 1963)
• Polska Droga Krzyżowa (Londyn 1966)
• Matka Kościoła (Watykan 1966)
• Miłość na co dzień (Rzym 1971)
• Ojcze nasz… (Paryż 1971)
• Kazania świętokrzyskie (wybór przemówień; Rzym 1974)
• Listy Pasterskie Prymasa Polski (Paryż 1975)
• Druga kromka chleba (Poznań 1976)
• Prymat człowieka w ładzie społecznym (zbiór homilii i przemówień; Londyn1976)
• Bochen chleba (Poznań 1977)
• Kobieta w Polsce współczesnej (Poznań 1978)
• Rozważania o kulturze (Poznań 1979)
• Wszystko postawiłem na Maryję (Paryż 1980)

Kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski, zmarł 28 maja 1981 roku w Warszawie.