Demokracja w XIX i XX wieku

Wiek XIX przyniósł rozwój nie tylko przemysłowy, a więc przemysłową rewolucję, zapoczątkowaną w Anglii, ale także rozwój nowoczesnych ruchów politycznych. W II połowie XIX wieku pojawiły się polityczne partie masowe, które od tej pory stały się nieodłącznym czynnikiem kształtującym życie polityczne państwa. Przełom wieków XIX i XX przyniósł zmiany w prawie wyborczym. Na początku XX wieku po raz pierwszy kobiety miały prawo wziąć udział w głosowaniu. W Polsce Józef Piłsudski dekretem z 1919 r. rozszerzył prawo wyborcze na kobiety.

Dwudziestolecie międzywojenne przyniosło kryzys ustrojów demokratycznych. Powstały wówczas państwa o ustroju totalitarnym, oparte na ideologii faszystowskiej i nacjonalistycznej. Mowa tutaj o III Rzeszy Adolfa Hitlera czy Włochach pod rządami Benito Mussoliniego. Innych państw nie ominęło także załamanie wiary w demokrację. Również w II Rzeczypospolitej w 1926 r. doszło do zamachu stanu i przejęcia rządów przez Piłsudskiego i jego zwolenników.

Po II wojnie światowej rozwój demokracji wkroczył na inne, nowe tory. Odtąd ustrój ten zaczęto utożsamiać z pokojem. Nie dla wszystkich państw jednak, demokracja tak się kojarzyła. W krajach Europy Środkowo-Wschodniej zapanował na prawie 50 lat komunizm. Dopiero o 1989 r. państwa tzw. byłego bloku wschodniego, wkroczyły na drogę demokratycznego rozwoju.