Polskie społeczeństwo w dobie przemian

Na przełomie lat 80. i 90. XX w, w Europie środkowo-wschodniej doszło do obalenia systemu komunistycznego, rozpoczął się proces budowy państw demokratycznych. Zjawisko to nie ominęło społeczeństwa polskiego, w którym doszło do wielu poważnych zmian. Tzw. transformacja ustrojowa spowodowała również transformację społeczną. Zapoczątkowane wówczas zmiany mają charakter demograficzny.

Wśród zjawisk strukturalnych występujących współcześnie obserwujemy m.in.

• zmiany w strukturze zatrudnienia, jako skutek przejścia do gospodarki wolnorynkowej. Zwiększyła się grupa właścicieli środków produkcji oraz kupców, a także menagerów, specjalistów wysokiej klasy.
• wzrost rozwarstwienia ekonomicznego społeczeństwa,
• wzrost bezrobocia, a co za tym idzie bezrobotnych,
• zmiany w rodzinie np. spadek liczby narodzin, wzrost liczby związków nieformalnych, wydłużenie decyzji o pierwszym dziecku itp.

Kolejnym zjawiskiem jest starzenie się społeczeństwa. Przyczyny tego tkwią w następujących czynnikach:

• wspomniana powyżej emigracja młodych,
• rozwój medycyny,
• wzrost średniej długości życia itp.

Proces starzenia się społeczeństwa wymaga podjęcia poważnych kroków w stronę geriatrii, a do dziś był to zaniedbany dział medycyny oraz opracowania właściwego procesu wypłacania świadczeń emerytalnych.

Obecnie obserwujemy również zjawisko emigracji, która objęła głównie mężczyzn w wieku produkcyjnym. Dziś wylicza się, że w latach 1998-2000 proces imigracji i emigracji objął ok. 38 tys. osób.