Społeczeństwo feudalne

W średniowieczu rozwinęły się państwa feudalne, a w nich społeczeństwa typu feudalnego. Wyraźnie wyodrębniły się trzy najważniejsze stany tj. modlący – duchowieństwo, pracujący – chłopi i wojujący - rycerze. Można też mówić o stanach uprzywilejowanych – właściciele ziemscy (feudałowie) i kler oraz o nieuprzywilejowanych – chłopi uzależnieni od swego pana.

Stosunki senior – wasal regulowały dokumenty np. akt komendacji. Podstawową dziedziną gospodarki było rolnictwo, handel i rzemiosło. Społeczeństwo było zróżnicowane pod względem topograficznym, większość mieszkała na wsi lub w małych powstających miastach. Pod koniec średniowiecza wykształciła się w Polsce nowa grupa społeczna – szlachta, a mieszczanie wyraźnie podzielili się na patrycjat, pospólstwo i plebs. Każda z grup społecznych wykształciła własną kulturę, dlatego można mówić o kulturze ludowej, dworskiej i wiejskiej.