Poezja Naborowskiego - Cechy poezji barokowej

Utwory poetyckie Daniela Naborowskiego odznaczają się kunsztowną, barokową formą. Dotyczy to także wierszy: Marność, Krótkość żywota, Do Anny. Są one ułożone w skomplikowane formy wersyfikacyjne. Marność jest napisana siedmiozgłoskowcem. Krótkość żywota i Do Anny to regularne trzynastozgłoskowce (7+6). Ponadto w Krótkości żywota porządek wersyfikacyjny w zakończeniu utworu, dla jego uwydatnienia, zostaje rozbity (dwa ostatnie wersy to 9+4 i 5+8). We wszystkich trzech utworach sąsiadujące ze sobą wersy łączą rymy żeńskie, dokładne (w dwóch pierwszych wersach odpowiednio Marności, Krótkości żywota, Do Anny: „marności” – „włości”, „chodzi” – „rodzi”, „lata” – „świata”). Występują także rymy wewnętrzne (w Marności: „miłujmy” – „żartujmy”; w Do Anny: „gładkość” – „udatność”).

W utworach tych jest bardzo duże nagromadzenie środków stylistycznych, które świadczą o ich barokowej poetyce. Odznaczają się one bogatą metaforyką. Na przykład w Krótkości żywota występuje nagromadzenie krótkich, jednosylabowych symboli ludzkiego przemijania w jednym wersie („Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt – żywot ludzki słynie”). Występują anafory (w Do Anny: „z czasem”). Każdy z utworów zakończony jest pointą. Na przykład w Marności żywota następuje podsumowanie treści zawartych we wcześniejszych wersach przy pomocy wyszukanego, zaskakującego porównania – życie ludzkie jest tak krótkie, jak ćwierć czasu mrugnięcia okiem:

Między śmiercią, rodzeniem byt nasz ledwie może / Nazwan być czwartą częścią mgnienia: wilom była / Kolebka grobem, wielom matka ich mogiła.

Także przerzutnie,W Krótkości żywota:

wielom była / Kolebka grobem.

Występują liczne paralelizmy, np. w Marności: „miłujmy”, „żałujmy”; w Do Anny: „czasem”, „noc”, „dzień”).