Dzieje Tristana i Izoldy - Charakterystyka Izoldy

autor: Joseph B

Podstawowe informacje o bohaterze

Izolda to bohaterka zrekonstruowanej przez Josepha Bédiera legendy pod tytuÅ‚em Dzieje Tristana i Izoldy. Jest córkÄ… króla Irlandii, siostrzenicÄ… MorhoÅ‚ta (matka Izoldy jest siostrÄ… MorhoÅ‚ta). Poznajemy jÄ… po raz pierwszy podczas „zielarskiej kuracji” rannego Tristana. Z biegiem czasu staje siÄ™ ofiarÄ… nieszczÄ™snej pomyÅ‚ki i zakochuje siÄ™ bez pamiÄ™ci w przybyszu z Kornwalii. Zostaje jednak żonÄ… króla Marka, a wiÄ™c i królowÄ… Kornwalii. Tragiczny splot zdarzeÅ„ skutkuje Å›mierciÄ… Izoldy i Tristana. Kochankowie zostajÄ… pochowani w jednym grobowcu.

Charakterystyka zewnętrzna

Izolda ma jasne włosy, w kolorze złotym, stąd przydomek Złotowłosą lub Jasnowłosą. Jest piękną kobietą. Świadczy o tym fragment opisujący wprowadzenie ją do zamku przez króla Marka w Tyntagielu:

Piękność jej tak roznieciła jasność, iż mury zalśniły się, jakby padły na nie blaski wschodzącego słońca.

 

 

Charakterystyka wewnętrzna

Jest dziewczynÄ… o cechach trudnych do jednoznacznej oceny. Wydaje siÄ™ być osobÄ… o kruchej psychice i bardzo delikatnym usposobieniu. Drży z przerażenia i pÅ‚onie ze wstydu, gdy ojciec oddaje jej rÄ™kÄ™ nieznanemu im bliżej królowi Markowi. Nie chce też wyjeżdżać z ukochanej ojczyzny, bo kocha swój kraj i wie, że bÄ™dzie tÄ™sknić. PÅ‚acze wiÄ™c jeszcze na statku – podczas podróży do Kornwalii – albo zamyka siÄ™ potem ze sÅ‚użącÄ… w namiocie i wspomina rodzinne strony.

 

Potrafi krytycznie oceniać sytuacje, w których siÄ™ znajduje, jest Å›wiadoma swoich sÅ‚aboÅ›ci i chce naprawiać bÅ‚Ä™dy. To jej olbrzymia zaleta. Przeprasza zatem sÅ‚użącÄ… Brangien, którÄ… o maÅ‚o co nie zabiÅ‚a. Ma wyrzuty sumienia, nÄ™kana jest nocnymi koszmarami. By udowodnić swÄ… niewinność wobec oskarżeÅ„ o małżeÅ„skÄ… zdradÄ™, poddaje siÄ™ „próbie ognia i żelaza”.

 

Wzbudza u innych ludzi pozytywne uczucia. Kocha jÄ… Tristan, król Marek, dworzanie, a nawet szybko zyskuje sympatiÄ™ ludu kornwalijskiego. Zdobywa ich serca, bo jest czuÅ‚a, wrażliwa, dobra i szlachetna, a w miÅ‚oÅ›ci oddana. Szczególny przykÅ‚ad swojej uczuciowoÅ›ci daje wtedy, kiedy widzÄ…c nieżyjÄ…cego Tristana, jest zdeterminowana do granic – kÅ‚adzie siÄ™ obok niego i z ogromnego żalu umiera. Potrafi okazać zainteresowanie i wdziÄ™czność drugiemu czÅ‚owiekowi. W spokoju i z cierpliwoÅ›ciÄ… wysÅ‚uchuje opowieÅ›ci Tristana o jego walce ze smokiem, a potem – wysoko oceniajÄ…c tÄ™ odwagÄ™ i brawurÄ™ mężczyzny – powstrzymuje siÄ™ od zadania Å›miertelnego ciosu.

 

Izolda jest jednak też kobietą o innym obliczu. W ekstremalnej sytuacji potrafi stracić rozum i powodowana afektem skłonna jest nawet dopuścić się zbrodni. Prosty przykład: gdy dociera do niej prawda, iż to Tristan zabił jej wuja, Morhołta, chce zadać ciężko rannemu mężczyźnie śmiertelny cios mieczem. Dopiero słowny fortel Tristana ratuje go od niechybnej śmierci z ręki dziewczyny. Impulsywność i nerwowość Izoldy widać też, kiedy zleca służącemu zabicie Brangien, bo uważa, że dziewczyna wie za dużo o jej związku i romansie z Tristanem.

 

Jest też ostrożna, czujna, sprytna jak lisica. „Po aktorsku” odgrywa scenÄ™ „lojalnoÅ›ci” wobec męża przy sadzawce wieczorowÄ… porÄ…, bo widzi Marka ukrywajÄ…cego siÄ™ z dworzanami w zaroÅ›lach. Innym razem „instruuje” Tristana, podpowiada, szepczÄ…c mu do ucha, by napiÄ…Å‚ Å‚uk, bo widzi kogoÅ› podsÅ‚uchujÄ…cego w ukryciu. Kochanek szybko wiÄ™c strzela i zabija szpiega.

 

W zachowaniu Izoldy widać dwoistość jej charakteru. Walczy w niej rozum z uczuciem. Kiedy to drugie zwycięża, dziewczyna stara się zagłuszać wyrzuty sumienia. Tłumaczy sobie, że nie zdradza męża, bo miłość do Tristana jest tylko efektem zażycia eliksiru sporządzonego przez matkę.