Dziady IV - Informacje wstępne

Geneza utworu

IV cz. Dziadów Adama Mickiewicza pochodzi z tzw. wileńsko-kowieńskiego okresu w dziejach jego twórczości. Dzieło powstawało w latach 1821-22, a po raz pierwszy opublikowane zostało w roku 1822 w II tomie Poezji. Fabuła dramatu oparta jest na faktach z życia samego Mickiewicza. Pierwowzorem ukochanej Gustawa z dramatu była Maryla Wereszczakówna, wielka miłość poety, która jednak poślubiła innego mężczyznę – hrabiego Puttkamera.

Znaczenie tytułu

Tytuł dramatu nawiązuje do prastarego obrzędu, wyrastającego z tradycji ludowej dawnej Litwy. Sprawowany rytuał ma na celu wywołanie duchów zmarłych, którzy nie mogą po śmierci zaznać spokoju, wysłuchania ich historii, próby udzielenia im pomocy przez żyjących. Tytuł utworu wskazuje również na więź z duchami przodków, pokrewieństwo dusz, łączność żyjących ze zmarłymi.