Dzieje Tristana i Izoldy - Gatunek literacki

Średniowieczny romans jest pochodzenia francuskiego i w takim języku powstawał (mimo że oficjalna i dominująca w średniowiecznej Europie była łacina). Napisany może być wierszem lub prozą. Najważniejsze jest w nim przedstawienie historii miłości bohaterów, a historyczność fabuły jest nieistotna.

Narratora utożsamić można z trubadurem opowiadającym (lub śpiewającym) treść utworu. Jest on wszystkowiedzący, często zdarza się, że zapowiada wydarzenia, które dopiero mają się zdarzyć. Zwraca się do odbiorcy z szacunkiem i chęcią nawiązania z nim dobrych relacji. Dzieje Tristana i Izoldy rozpoczynają się przemową narratora, w której można zaobserwować wymienione cechy:

Panowie miłościwi, czy wola wasza usłyszeć piękną opowieść o miłości i śmierci? To rzecz o Tristanie i Izoldzie królowej. Słuchajcie, w jaki sposób w wielkiej radości, w wielkiej żałobie miłowali się, później zasię pomarli w tym samym dniu, on przez nią, ona przez niego.

Charakterystyczne dla romansów średniowiecznych jest to, że w ich tytułach często pojawia się słowo „historia” lub inne, o podobnym znaczeniu. Na przykład Historia o cesarzu Ottonie, Opowieści Okrągłego Stołu i oczywiście Dzieje Tristana i Izoldy.