Kwiatki św. Franciszka - Gatunek literacki

Opowiadanie, które łączy elementy dziejów historycznych z fantastycznymi, nazywamy legendą. Kwiatki świętego Franciszka są więc zbiorem legend o charakterze hagiograficznym. Hagiografia to inaczej żywoty świętych. Utwory te były bardzo popularne w średniowieczu i opisywały życie, czyny i cuda świętych i męczenników. Pisano je na podstawie źródeł historycznych, podań lub baśni. Celem autora było rozpowszechnianie kultu świętego i przywołanie go jako wzoru do naśladowania. Wykształciły się dwa wzorce osobowe świętych - ascety i bojownika. Średniowieczny utwór hagiograficzny powinien, zgodnie z definicją zamieszczoną w Literaturze polskiej. Przewodniku encyklopedycznym, składać się z trzech podstawowych części - opisu życia świętego (nasza lektura spełnia ten warunek), opisu jego męczeństwa czyli łac. passio (brak tego elementu) oraz opisu cudów, jakie miały miejsce po śmierci świętego (czytamy o tym w utworze). Zatem, mimo że Kwiatki świętego Franciszka opisują dzieje świętego, jego życie i cuda, a także utrwalają jego postawę jako wzór do naśladowania, to ze względu na brak elementu passio nie możemy zaliczyć tekstu do średniowiecznej hagiografii.