Oparte na faktach zdarzenie z okresu średniowiecza spisał pod koniec wieku XIV John Fordun. W I połowie XV wieku Andreas Wintoun dodał trzy wieszczki oraz motyw kroczącego lasu. Sto lat później dodano do kroniki zatytułowanej Księga Szkotów, postaci Banka, Fleance’a i tana Kawdoru oraz informację, że żona niejakiego Makbeta namawiała go do morderstwa. Te wszystkie fakty przeniósł do swoich kronik Raphael Holinshed i wydał je pod wspólnym tytułem Kroniki Anglii, Szkocji i Irlandii. To one stały się źródłem materiałowym do powstania Makbeta. Z kroniki Holinsheda dowiadujemy się, że Makbet był prawdopodobnie szkockim rycerzem, który miał jakieś prawo do tronu, więc zabił uzurpatora, króla Dunkana i przejął panowanie po nim. Tylko że legendarny Makbet był władcą dobrym i mądrym, ale nie panował długo, gdyż podstępnie pozbawili go życia zwolennicy synów zabitego króla.
Oprócz historii Makbeta zaczerpnął Szekspir z tej kroniki, niezwiązany z tym bohaterem, opis zabójstwa króla Duffa przez dowódcę Donwalda. Motyw ten Szekspir wykorzystał w scenie zabójstwa Dunkana. Wykorzystując fakty z kronik, stworzył własnego pomysłu dramat. Premiera Makbeta miała miejsce najprawdopodobniej 11 sierpnia 1606 roku.