Podstawowe informacje o bohaterze
Bohatera Pana Tadeusza poznajemy jako księdza Robaka. Na podstawie opowiadań innych postaci oraz wyznań samego mnicha, dowiadujemy się o jego przeszłości. Nazywa się Jacek Soplica. Jest starszym bratem Sędziego i ojcem Tadeusza. Pochodzi ze średniej szlachty. Mając licznych krewnych, miał duży wpływ na wybory do sejmu. Z tego też powodu nazywano go „Wojewodą”. Cieszył się popularnością wśród szlachty. Kochał się ze wzajemnością w córce Stolnika, Ewie Horeszko. Kiedy zdał sobie sprawę, że, zgodnie z wolą ojca, zostanie ona poślubiona innemu mężczyźnie, postanowił ożenić się z kobietą, do której nie czuł miłości. Korzystając z ataku moskiewskich żołnierzy na zamek, zabił Stolnika. Wyjechał za granicę, gdzie przywdział habit mnicha. Służył w wojsku. Prowadził działalność konspiracyjną. Poznajemy go jako bernardyna, który pełni funkcję emisariusza.
Charakterystyka zewnętrzna
Jako młodzieniec budził podziw i zainteresowanie kobiet. Był
zdrowy, rumiany / Piękny.
Gdy go poznajemy ma dużą bliznę nad prawym uchem. Jego żołnierski chód zdradza, że, zanim został mnichem, służył w wojsku. Ksiądz Robak jest
stary, lecz krępy i bardzo pleczysty.
Charakterystyka wewnętrzna
Młody bohater był podziwiany przez kobiety nie tylko ze względu na swoją urodę, ale także umiejętności. Jacek bardzo dobrze strzelał, wspaniale władał szpadą i jeździł konno. Ponieważ miał uznanie wśród szlachty i powodzenie u płci przeciwnej, stał się zuchwały. Był skory do bijatyki. Prowadził hulaszczy tryb życia. Porywczy młodzieniec, stawał się pokorny jedynie przy swej ukochanej. Dumny Jacek, któremu dano do zrozumienia, że jego starania względem Ewy nie są aprobowane, okazał się bardzo wrażliwy. Nieszczęśliwy młodzian cierpiał, nie potrafił zapomnieć o ukochanej oraz, a może przede wszystkim, o upokorzeniu, jakiego doznał od Stolnika. Wszak z opowiadań Jacka wynika, że pan domu chętnie go gościł i, swoim przyjaznym stosunkiem do bohatera, przyczynił się do jego przeświadczenia o przychylnym stosunku ojca do tego małżeństwa. Jest zdolny do zabójstwa. Należy jednak pamiętać, że choć planował zemstę, to jego reakcja, po morderstwie, świadczy o tym, że dokonał tego czynu pod wpływem emocji, a nie z perfidnego wyrachowania. Ponadto śmierć Stolnika przyczyniła się do tego, że zamek został zdobyty przez Moskali, którzy, widząc w Jacku stronnika, chcieli mu nadać urząd. Wówczas bohater znów, jak niegdyś, byłby bogaty i wpływowy. Jacek jednak nie chciał czerpać korzyści z czynu, którego się wstydził. Kiedy zdał sobie sprawę z ogromu zła, jakie wyrządził, postanowił zmianę zachowania. Przyjął zakonne imię, które eksponuje znikomość i marność jego życia (kiedyś wielki pan, teraz mały robak). Stał się pokorny. Z wielkim zaangażowaniem (o czym świadczą jego blizny) walczył o wolność ojczyzny. Scena, w której, rozmawiając ze szlachtą, przygotowuje grunt pod powstanie, odzwierciedla jego mądrość. Bowiem umiejętnie manipuluje dyskutującymi tak, by byli solidarni i nie kłócili się. Gdy dowiaduje się od swego brata, że ten nie chce zgody z Hrabią, namawia go, by porzucił prywatne zatargi i przejął dowództwo w powstaniu. Stawia więc dobro państwa nad osobiste. Pragnie odkupić swoje winy
przez służbę świętą i przez wielkie czyny.
Odważnie ratuje życie Hrabiemu, Gerwazemu oraz Tadeuszowi. Przejmuje się losem swojego syna. Dzięki pomocy brata ma wpływ na wychowanie i życie Tadeusza. Czuje się odpowiedzialny za Zosię, na której utrzymanie łoży. Jacek jest bohaterem, którego trudno jednoznacznie ocenić. Jest mordercą w zakonnym habicie. Warto jednak pamiętać, że pełen skruchy bohater uzyskał odpuszczenie win od wiernego sługi Stolnika oraz został pośmiertnie odznaczony za swój żarliwy patriotyzm i bohaterskie czyny.