Śluby panieńskie - Klara

Podstawowe informacje o bohaterce

Klara to jedna z bohaterek występujących w komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie, czyli magnetyzm serca. Jest ona kuzynką i jednocześnie przyjaciółką Anieli. W czasie trwania akcji sztuki mieszka w domu swojej ciotki, Pani Dobrójskiej. Wcześniej wychowywała się u rodziców, którzy są nieudanym małżeństwem.

Charakterystyka

Z tekstu Ślubów panieńskich nie dowiadujemy się niczego o wyglądzie Klary. Wiadomo, że jest ona w podobnym wieku jak Aniela. Jeszcze mieszka u Pani Dobrójskiej, ale czas już jej wychodzić za mąż – zgodnie z ówczesnym zwyczajem ma zatem najprawdopodobniej kilkanaście lat.

Jest bohaterką bardzo żywą, dynamiczną. Kontrastuje to z flegmatyczną postacią zakochanego w niej Albina. Cechuje ją rezolutna postawa. Tak opisuje Klarę w rozmowie z Albinem Radost:

 

co jak iskra żywa, / Jeżeli westchnie, to wtedy gdy ziewa; / Klara, co spocząć – rzadziej milczeć zdoła, / Sprzeczna z układu, z natury wesoła, / Lęka się smutku.

Klara odznacza się też przekorą, uszczypliwością i złośliwością (ale w sposób sympatyczny, nie wrogi czy wredny). Rozmawiając z innymi postaciami, odpowiada im dowcipnie, czasami powodując, że nie wiedzą, co odpowiedzieć.

Klara lubi mieć własne zdanie i nie toleruje, kiedy coś dzieje się nie po jej myśli. Jest na tyle śmiała, że ma odwagę buntować się nawet przeciwko woli swojego ojca (co na pierwszą połowę XIX wieku było rzadko spotykane). Kiedy dowiaduje się, że miałaby wyjść za mąż za Radosta, w rozmowie z Panią Dobrójską mówi:

[Klara] Ach, cóż ja teraz pocznę w tej ciężkiej niedoli? / [P. Dobrójska] Może ojciec nie zechce iść wbrew twojej woli? / [Klara] A jak zechce, jak zechce? / [P. Dobrójska] Słuchać trzeba będzie. / [Klara] To pociecha! to ojciec! / [P. Dobrójska] Nie gań go w tym względzie; / Chce twego szczęścia. / [Klara] Piękne szczęście, proszę cioci – / Stary mąż.

Zdziwieniem, ale i sprzeciwem reaguje też na (fałszywą) wiadomość, że Albin jej nie kocha. Jest to sprzeczne z jej planem dręczenia go w imię zemsty na mężczyznach.

W wyniku obserwowania małżeństwa swoich rodziców i lektury sentymentalnych romansów bohaterka jest uprzedzona do miłości. W swoim młodzieńczym zapale deklaruje nienawiść do mężczyzn i jest przeciwna wyjściu za mąż. Starającego się o jej rękę Albina odtrąca przez dwa lata. W swoje zapatrywania wciąga też Anielę. Dziewczęta składają panieńskie śluby.