Szekspir dokonał rewolucyjnego przewrotu w konstrukcji dramatu. Stworzył nowożytną tragedię, której kompozycja w niczym nie przypominała poetyki klasycznej obowiązującej w tragedii greckiej. Tragedia składa się z pięciu aktów i ze scen. Funkcję ekspozycji pełnią dwie pierwsze sceny, a fabułę zawiązuje przepowiednia czarownic. Akcja rozwija się w następujących po sobie scenach, które skupiają się wokół czterech najważniejszych wydarzeń:
- przepowiedni czarownic
- zabójstwa króla Dunkana
- zamordowania Banka i losów rodziny Makdufa
- ostatecznej klęski Makbeta
Pierwsza, druga i czwarta scena aktu II posiadają zwartą kompozycję, mają także własne punkty kulminacyjne. Trzecia scena tegoż aktu to zbiór luźnych epizodów, ale w niej właśnie wyeksponowany jest główny bohater, który jest czynnikiem łączącym wszystkie akty w jedną całość.
Pierwsze dwa akty rozgrywają się w ciągu dwóch kolejnych dni. Między drugim a trzecim aktem następuje przerwa i praktycznie nie możemy określić, jak długo trwa. Sceny od pierwszej do czwartej aktu III obejmują jeden dzień, sceny piąta i szósta oraz pierwsza aktu IV obejmują dzień następny. W akcie IV mamy do czynienia z wyraźnym rozprzężeniem czasowym, a pomiędzy scenami następuje różnica paru dni. Brak jest oznaczenia czasowego również pomiędzy aktami IV i V.
Didaskalia (tekst poboczny) w dramacie są bardzo skąpe.