Motyw arkadii - Motyw arkadii w malarstwie

Nicolas Poussin Et in Arcadia ego (I ja byłem w Arkadii)

W centrum są trzej mężczyźni próbujący odczytać napis na grobowcu i kobieta. Et in arcadia ego, zdanie wyryte na mogile, wyraża prawdę: nawet w sielankowym, wymarzonym życiu obecna jest śmierć. Nie można się przed nią uchronić nawet w arkadyjskim świecie.

Obraz zmusza do refleksji nad przemijalnością.

Witold Pruszkowski Sielanka

Obraz przedstawia dwoje dzieci na tle rodzimej scenerii. Leżą na trawie i oddają się odpoczynkowi. Chłopiec gra na fujarce, a dziewczynka wsłuchuje się w rozbrzmiewające dźwięki. Panuje niczym niezakłócony spokój, wydaje się, jakby ciszę przerywał tylko dźwięk instrumentu. Dzieci spędzają chwile beztrosko i w zapomnieniu – jest to scena sielanki.

Ukazana też została więź człowieka z naturą, jego bardzo bliskie obcowanie z nią. Piękno przyrody zachwyca i umożliwia spędzenie czasu w przyjemny sposób. Patrząc na obraz, ma się wrażenie, że odpoczynek wśród drzew i roślin daje możliwość stworzenia sobie małej arkadii. Jednak wymowa obrazu jest bardzo liryczna, dzieci nie śmieją się, jakby zastygły w swoich pozach. Może to wywoływać wrażenie zadumy lub smutku.

Inne przykłady malarskie:

• Bracia Limbourg Godzinki księcia de Berry (idylliczne scenki z życia dworu książęcego i poddanych);
• Giovanni Bellini, Tycjan Uczta bogów (mityczny motyw w arkadyjskiej scenerii);
• Nicolas Poussin Ideale Landschaft (krajobraz idealny);
• Claude Lorrain Pejzaż (sielankowy, wiejski krajobraz);
• Józef Chełmoński Babie lato (rodzimy obraz wiejskiej arkadii).