Motyw dumy - Motyw dumy w filmie

Duma i uprzedzenie, reż. Joe Wright

Duma i uprzedzenie, jak w tytule filmu, towarzyszą obie głównej bohaterce, Elizabeth Bennet. Dziewczyna wraz z siostrami przybywa na bal, na którym poznaje młodego mężczyznę z miasta (Darcy’ego), gardzącego wsią, na której się znalazł. Po jego kpiących i opryskliwych słowach, jakie Elizabeth przypadkiem usłyszała, dziewczyna długo nie może przekonać do młodzieńca. Jej duma, czyli poczucie godności i szacunku do warunków, w jakich się wychowała, wyzwala naturalny sprzeciw wobec negatywnych wypowiedzi Darcy’ego. Pokazuje Elizabeth w bardzo dobrym świetle, jako obrończynię najważniejszych dla niej wartości, takich jak dom, w którym się wychowała, rodzina czy przyjaciele.

Czterej pancerni i pies, reż. Konrad Nałęcki, Andrzej Czekalski

Serial w odcinkach przedstawiający realia życia polskich żołnierzy walczących na froncie w czasie drugiej wojny światowej. Znów do czynienia mamy tutaj z patriotyzmem na szeroką skalę, bo nie sprowadzającym się tylko do wzniosłych haseł, ale przede wszystkim do działania. Dumni z walczących i zwyciężających żołnierzy są wszyscy – ludność cywilna, a także oni sami. Duma przepełniająca uczestników wojny po każdej z udanych akcji nie zaślepia ich – nie ma tu miejsca na egoizm czy na myślenie o własnym dobru. Solidarność, jaką tworzą, jest motorem napędzającym i kolejnym powodem do dumy.

Inne przykłady filmowe:

• Kopciuszek, reż. Wilfried Jackson, Hamilton Luske (dwie dumne, pyszne dziewczyny pogardzają swoją przyrodnią siostrą);
• Debiutant, reż. Gary Winick (główny bohater, będąc dojrzałym nad wiek, często unosi się dumą);
• Wredne dziewczyny, reż. Mark Waters (pełna dumy główna bohaterka filmu musi stawić czoła nieprzyjaźnie do niej nastawionym koleżankom);
• Nigdy w życiu, reż. Ryszard Zatorski (Judyta po odejściu męża unosi się dumą i udowadnia mu, że samodzielnie również potrafi dobrze zadbać o swoje życie);
• Good Bye, Lenin!, reż. Wolfgang Becker (dumna, wpływowa kobieta socjalizmu zapada w śpiączkę, by obudzić się z niej już w czasach demokracji);
• Miasto gniewu, reż. Paul Haggis (Christine, jedna z głównych bohaterek, to kobieta pełna gniewu, a przede wszystkim dumy).