Motyw wsi - Motyw wsi w filmie
U Pana Boga za piecem, reż. Jacek Bromski
Portret wsi na Kresach Wschodnich. Ukazuje relacje w tamtejszej społeczności ale w obliczu przemian technologicznych i cywilizacyjnych. Wszystko to skontrastowane jest z tradycją i przywiązaniem wiejskich ludzi do tego, co było kiedyś, np. ugniatanie kapusty nogami. Reżyser pokazuje polską prowincję na której rządzi tak naprawdę proboszcz, kontrolujący poczynania policji, burmistrza czy społeczeństwa. Bromski opowiada jednak ciepło i z życzliwością o takich polskich przywarach jak: zaściankowość, szowinizm, kunktatorstwo czy zakłamanie. Dodatkowo bohaterowie mówią językiem ludzi z kresów, ze wschodnim zaśpiewem.
Konopielka, reż. Witold Leszczyński
Obraz wsi polskiej, Taplary. Film ukazuje relacje pomiędzy chłopami, tzn. pomiędzy społecznością wiejską a ludźmi z poza tej społeczności. Taką obcą osobą jest młoda nauczycielka i prelegent z miasta. Poza tym dzieją się niesamowite zjawiska,jak przedwczesne ocielenie krowy czy wizja senna bohatera. Jest to obraz typowej, biednej i zacofanej wsi, która wierzy w zabobony i boi się wszystkiego, co nowoczesne. Ukazane jest także, jak różni się myślenie ludzi mieszkających na wsi od ludzi żyjących w mieście.
Inne przykłady filmowe
- U Pana Boga w ogródku, reż. Jacek Bromski (rozwój cywilizacyjny wsi)
- Lato miłości, reż. Paweł Pawlikowski (lato, wakacje na wsi)
- Edi, reż. Piotr Trzaskalski (wieś jako miejsce ucieczki, bezpieczne)
- Jańcio Wodnik, reż. Jan Jakub Kolski (obraz polskiej wsi w obliczu tajemnicy)
- Wsi moja sielska, anielska, reż. Jii Menzel (obraz wsi czeskiej)
- Cudowne miejsce, reż. Jan Jakub Kolski (dziwne zjawiska we wsi)
- Bardzo spokojna wieś, reż. Janusz Kidawa (rzeczywistość społeczności wiejskiej)
- Pogrzeb kartofla, reż. Jan Jakub Kolski (powrót bohatera do rodzinnej wioski)
- Sami swoi, reż. Sylwester Chęciński (obraz polskiej wsi)
- Słońce wschodzi raz na dzień, reż. Henryk Kluba (obraz wsi beskidzkiej)