Kwiatki św. Franciszka - Narracja i świat przedstawiony

Narracja

Podczas lektury Kwiatków świętego Franciszka naszą uwagę zwracają stosowane w odniesieniu do tytułowego bohatera określenia mające formę przymiotników wartościujących dodatnio. Do najczęstszych i powtarzających się zaliczyć możemy „najpokorniejszy sługa”, „opiekuńczy ojciec”, „oddany obrońca”, „prawdziwy sługa”, „niezwykły sługa”, „pokorny sługa”, „wierny sługa”, „roztropny ojciec”, „troskliwy i czujny pasterz”. Określenia te, przywołane tu wraz z rzeczownikami, nie pozostawiają wątpliwości, co do postawy świętego Franciszka, a także pozwalają nam wysnuć wniosek, że narratorem jest jeden z uczniów Biedaczyny. Przybliża on losy głównego bohatera, wyrażając jednocześnie swój podziw dla pokory i oddania świętego. Uzasadnieniem tego stwierdzenia może być częste przytaczanie słów świętego Franciszka oraz cytowanie niektórych jego kazań (czytamy wówczas „w streszczeniu kazanie świętego Franciszka brzmiało następująco”). Narrator jest oczywiście wszechwiedzący, a poprzez użycie powyższych sformułowań, poznajemy jego stosunek do opowiadanych wydarzeń i postaci.

 

Świat przedstawiony

Sceneria świata przedstawionego jest bardzo uboga. Czytamy o ścieżce, winnicy, kościele czy łące, ale miejsca te są zaledwie wspominane i nie są opisywane ponad konieczność, jaką wymusza orientacja czytelnika w tekście. Zapewne informacje szczegółowe zostały ograniczone, bowiem nie miały znaczenia dla zinterpretowania idei utworu. Co więcej, mogłyby zaburzyć „przejrzystość” dzieła i niepotrzebnie odwracać uwagę czytelnika od postaci głównego bohatera, jego towarzyszy i ich działań. A to właśnie ich postawa, jak się zdaje, ma zastanowić czytelnika i pobudzić do refleksji. Uboga sceneria rekompensowana jest licznymi wzmiankami nazw geograficznych miast czy państw, w których rozgrywa się akcja Kwiatków świętego Franciszka. Wspomniana zostaje Bolonia, a także wiele innych, między innymi Gubbio, jezioro pod Perugią, Siena, Babilonia. Wszystkie te miejsca nie są wytworem wyobraźni autora, lecz istnieją w świecie rzeczywistym. Podobnie jak historyczne postaci świętego Franciszka i siostry Klary, a także niektóre wydarzenia z ich realnego życia, które zostały opisane w książce (np. podróż świętego do sułtana w Bolonii miała miejsce w 1219 roku; Biedaczyna cierpiał z powodu oczu i dla ratowania wzroku poddał się leczeniu w Rieti). Obok wydarzeń, postaci i miejsc rzeczywistych współistnieją elementy fantastyczne, takie jak rozmowa z wilkiem czy rozbłyśnięcie cudownego „światła niebieskiego” podczas posiłku