Sielanka – jak podaje Słownik terminów literackich – to utwór poetycki przedstawiający życie pasterzy, rolników, myśliwych, rybaków, którzy na tle urzekającej, ale przyjaznej natury, przeżywają uczucia miłości i łagodne, zwyczajne problemy. Sielanki najczęściej mają formę lirycznego monologu, poprzedzonego lub przeplecionego opisem lub dialogiem. Czasem sielanka ma postać wyłącznie dialogu (i nazywa się eklogą) lub przybiera formę niewielkiego utworu scenicznego. Za twórcę gatunku uważa się greckiego poetę Teokryta (III w. p.n.e.), u którego sielanki były realistycznymi obrazkami, lub stanowiły kostium dla rozważań o problemach społeczno-obyczajowych. W starożytnym Rzymie najbardziej znane były sielanki Wergiliusza, który pokazywał obrazki z życia pasterzy w idealnej Arkadii. Inne nazwy gatunku: bukolika, idylla, pasterka, skotopaska.