Bezpośredniej przyczyny powstania Kazań sejmowych należy upatrywać w zaangażowaniu autora w sprawy państwa. Piotr Skarga (wł. Piotr Powęski) był wykształconym księdzem - jezuitą, który swoją działalnością kaznodziejską czynnie walczył z różnowiercami. W sporze tym posługiwał się pismami politycznymi i kazaniami. Poprzez stanowczy sprzeciw, w związku z propozycją uchwalenia edyktu „chroniącego” innowierców w 1606 roku, pośrednio przyczynił się do wybuchu rokoszu Zebrzydowskiego. Przez wiele lat pełnił funkcję nadwornego kaznodziei króla Zygmunta III Wazy, którego to politykę w pełni popierał. Absolutystyczna koncepcja państwa była bliska pisarzowi, który swoje uwagi, zamieszczone w omawianym tekście, adresował do senatu. Wyniki badań literaturoznawczych, m.in. Stanisława Kota, potwierdziły tezę, że tekst Skargi nigdy nie został wygłoszony, co rozstrzygnęło wielowiekowy spór. Osobna edycja Kazań sejmowych, które od 1597 roku były wydawane wraz z innymi tekstami Skargi, ukazała się w 1792 roku. Fakt ten dowodzi szerzącej się popularności dzieła, która osiągnęła apogeum w XIX wieku. (Sam Skarga znany był we wcześniejszych wiekach jako autor bardzo poczytnego tekstu Żywoty świętych).
- Kazania sejmowe - opracowanie