Romantyzm przejął fascynację pisaniem listów z epok wcześniejszych, szczególnie ważne wydaje się tu być oddziaływanie sentymentalizmu. Niezwykle istotną rolę odegrały w romantyzmie listy konfesyjne, traktowane jak spowiedź dusz, rozmowę serc, wyznanie miłosne. Za najważniejszą reprezentantkę tego gatunku uznaje się panią de Sévigné, której listy do córki stanowią olbrzymi dorobek epistolograficzny. List konfesyjny miał charakter wyraźnie ekspresywny, dokonywał analizy stanów emocjonalnych nadawcy, kreował jego wizerunek, mówił o doświadczeniach i nieszczęściach miłosnych. Drugim rodzajem listów były listy-dysertacje, które swoje korzenie miały w antyku, a dotyczyły spraw filozoficzno-moralnych i historiozoficznych. Oczywiście pojawiają się również typowe listy utylitarne, które nastawione były przede wszystkim na przekazywanie informacji. Stanowią one dokument obyczajowy epoki i pozwalają poznać życie prywatne autorów. Często mówi się, że Zygmunt Krasiński był najwybitniejszym epistolografem epoki, ponieważ autor nie tylko korzysta z trzech wyżej wymienionych gatunków listów, ale cały jego dorobek to około 3500 listów do różnych adresatów. Niewątpliwie listy te można podzielić ze względu na odbiorców, których grono było raczej stałe. Krasiński najczęściej pisał do ukochanej – Delfiny Potockiej, Augusta Cieszkowskiego, Jerzego Lubomirskiego, Adama Sułtana. Mniej listów wysłał do Konstantego Gaszyńskiego, Stanisława Małachowskiego, Bronisława Trentowskiego, Henryka Reeve’a, rodziny Koźmianów, ojca, hrabiego Wincentego Krasińskiego. Oczywiście listy utylitarne pisze Krasiński do szeregu osób i dotyczą one w dużej mierze spraw majątkowych.
- Listy - opracowanie