Motyw zguby - Motyw zguby w filmie
Jest to historia jednego z czołowych muzyków bluesowej sceny polskiej. Jego historia jest dość smutna. Zgubą talentu i w rezultacie życia bohatera stały się narkotyki, które przeszkodziły mu w dalszej karierze, w dalszym życiu. Choroba, jaką jest narkomania, nie pozwoliła na rozwijanie talentu, na odpowiedni rozwój bohatera jako męża i ojca, a także jako muzyka. Bohater ściągnął na siebie zgubę, choć na początku narkotyki wydawały mu się zabawą.
Ciało, reż. Tomasz Konecki, Andrzej Saramonowicz
Historia zagubionej trumny i ciała zmarłego studenta, zagubionych precjozów i zagubionej teczki. W filmie ciągle coś ginie i bohaterowie usilnie szukają swoich rzeczy, a trafiają do nich rzeczy zagubione przez innych bohaterów. Jest to splot śmiesznych zbiegów okoliczności spowodowanych podrzucaniem sobie nawzajem niepotrzebnych przedmiotów i poszukiwaniem własnej zguby. Najważniejszą jednak zgubą jest ciało Woltera, podróżujące w pociągu, znalezione przez mężczyznę i podrzucone dalej. W końcu jednak wszystkie zguby trafiają w odpowiednie ręce.
- Zguba mężczyzn, reż. Arturo Ripstein (kobiety zgubą mężczyzn)
- Mały Otik, reż. Jan Švankmajer (miłość macierzyńska zgubą dla społeczeństwa)
- Statek widmo, reż. Steve Beck (chciwość zgubą bohaterów)
- Pogrzeb świerszcza, reż. Wojciech Fiwek (zagubienie chłopca)
- Angel, reż. François Ozon (pogarda dla rzeczywistości – zguba bohaterki)
- Dom nad jeziorem, reż. Alejandro Agresti (zagubienie bohaterów w czasie i w przestrzeni)
- Troja, reż. Wolfgang Petersen (zguba sprowadzona na Troję)
- Chciałbym się zgubić, reż. Jadwiga Kędzierzawska (chłopiec w domu dziecka – poczucie zagubienia)
- Człowiek widmo, reż. Paul Verhoeven (doświadczenie naukowe – zguba naukowca)
- Agata, reż. Michael Apted (zguba – poszukiwana Agatha Christie)