Satyry to ogólna nazwa, jaką stosuje się dziś dla określenia dwóch zbiorków wierszowanych utworów satyrycznych Ignacego Krasickiego. Pierwszy zbiór ukazał się w roku 1779 i zawiera trzynaście utworów (tutaj znajdziemy najlepsze utwory z całego cyklu, takie, jak Żona modna, Pijaństwo czy Świat zepsuty). Kompozycja pierwszej grupy satyr jest oryginalna. Kolejne utwory poprzedza bowiem utwór dedykacyjny Do króla, który w istocie jest przewrotną satyrą skierowaną w stronę przeciwników monarchy. Druga część Satyr – zawierająca dziewięć już nieco mniej udanych utworów – ukazała się w roku 1784. Czas powstania dzieła to okres, w którym Krasicki mocno zaangażowany był w działalność i twórczość publicystyczną, związaną z czasopismem „Monitor”. Stąd wyraźnie moralizatorski i dydaktyczny charakter zbiorku, pozostający w związku z programem naprawy państwa i społeczeństwa sformułowanym na łamach owego pisma.