Motyw dojrzewania

Dojrzałość w biologii i kulturze ma pozytywne konotacje. I tak w botanice owoc dojrzały to pełnowartościowy, zawierający możliwie największą ilość substancji odżywczych. O ludzkiej dorosłości mówi się zarówno w sensie dosłownym, związanym z biologią, a więc fizycznym, jak i nieco bardziej przenośnym – psychicznym. Niedojrzałość psychiczna i emocjonalna osoby w pełni fizycznie rozwiniętej jest czymś szczególnie piętnowanym i niepożądanym, jednostka posiadająca tę cechę zaś to tyle, co nieodpowiedzialna i nieumiejąca panować nad własnymi odruchami. Tak więc i tu, podobnie jak w botanice, „dojrzały” znaczy pełnowartościowy. Sam okres dorastania ma u ludzi szczególne znaczenie, jest to czas buntu, niezgody na konwenanse i kształtowania poczucia tożsamości. Dojrzewać psychicznie, emocjonalnie czy światopoglądowo można przez całe życie, rzeczywistość wymusza bowiem w człowieku pewne zmiany niezależnie od jego wieku, jest to więc nie tylko proces zachodzący w okresie adolescencji.