Alcide de Gasperi

Urodził się 3 kwietnia 1881 roku w Pieve Tesinoregion Trento (wówczas Austro-Wegry). Był włoskim politykiem, premierem, współtwórcą jedności Europy.

 

Rozpoczął studia w1900 roku na Uniwersytecie w Wiedniu, ukończył je w 1905 roku jako doktor filozofii. W Trento przez 20 lat piastował stanowisko kierownika redakcji La Voce Cattolica, przemianowanej na Il nuovo Trentino.  W 1911 roku został wybrany posłem swojej prowincji do parlamentu austriackiego. Gdy po upadku monarchii habsburskiej południowy Tyrol i Trentino przeszły do Włoch, De Gasperi wraz z ks. Luigi Sturzo założył katolicką Włoską Partię Ludową, której przewodniczył od 1923 roku. Przejęcie władzy przez Benito Mussoliniego postawiło De Gasperi i popularów (WPL) w opozycji do władzy faszystowskich. W konsekwencji spowodowało to konieczność dymisji z funkcji przewodniczącego partii ( była to dymisja wymuszona),natomiast w 1926 r. pozbawiono go mandaty poselskiego i  rok później osadzono w więzieniu. Po dwóch latach został wypuszczony na wolność, jednak dalej pozostał pod nadzorem, ostatecznie znalazł schronienie w Watykanie pracując jako bibliotekarz.

 

De Gasperi stworzył struktury Chrześcijańskiej Demokracji, co nie tylko pozwoliło mu stać się popularnym, ale również sprawować wysokie funkcje państwowe. W latach 1945-54 stał na czele kolejnych rządów, pełniąc jednocześnie obowiązki ministra spraw zagranicznych. De Gasperi wprowadził Włochy w struktury NATO i doprowadził do ich członkostwa w (współorganizowanej przez niego) Radzie Europy i Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali.

 

De Gaspari jest uważany za jednego z „wielkiej trójki” chadeków, którzy budowali proces jednoczenia Europy, jego filozofia jedności odnosiła się do zacieśniania współpracy wojskowej-obronnej i tworzenia zapory przeciw komunizmowi radzieckiemu.  Zmarł 19 stycznia 1954 roku w Sella di Valsugana w Trentino.  Obecnie jest kandydatem na ołtarze w Kościele Rzymsko-Katolickim. Proces beatyfikacyjny Alcide De Gasperiego rozpoczął się na szczeblu diecezjalnym 29 kwietnia 1993 roku w Trydencie.

Autor: