Tadeusz Mazowiecki

Urodził się 18 kwietnia  1927 roku w Płocku jest publicystą, działaczem społecznym, politykiem, premierem. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Już w czasie studiów dał się poznać jako osoba ideologicznie związana z naukami chrześcijańskimi działał w stowarzyszeniu „PAX” następnie pisał artykuły na łamach „Słowa Powszechnego” oraz „Dziś i jutro”. W czasie odwilży po 1956 roku, wierząc w możliwość przemian społecznych, starał się aktywnie w nich uczestniczyć. W latach pięćdziesiątych związał się ze środowiskiem „Znak”, dwa lata później założył własny miesięcznik „Więzi”. Niemalże jednocześnie nawiązał współpracę z Klubem Inteligencji Katolickiej. Tadeusz Mazowiecki dwukrotnie był posłem na sejm w latach sześćdziesiątych, jednak po 1968 roku, kiedy skrytykował działania policji wobec studentów,  musiał zrezygnować z funkcji posła.

 

W latach siedemdziesiątych Mazowiecki organizował tzw. Towarzystwa Kursów Naukowych, chcąc uświadomić uczestnikom sytuację społeczną w Polsce. Z chwilą wybuchu strajku w stoczni gdańskiej Mazowiecki dołączył do grupy ekspertów, którzy doradzali strajkującym robotnikom. W 1988 roku uczestniczył w rozmowach pomiędzy opozycja a rządem, kiedy doszło do obrad okrągłego stołu wystąpił w roli negocjatora NSZZ Solidarność.

 

W latach 1989-1991 był pierwszym niekomunistycznym premierem Polski. W 1991 roku Mazowiecki przegrał wybory prezydenckie, utworzył wówczas Unię Demokratyczną (UD), której został przewodniczącym. W 1995 roku UD przekształciła się w Unię Wolności. Tadeusz Mazowiecki był czynnie zaangażowany w prace nad konstytucją wolnej polski. W roku 2002 opuścił partie aby zamanifestować niechęć spowodowaną wyjściem partii z międzynarodowej organizacji chadeckiej.

 

Tadeusz Mazowiecki prowadził działania o zasięgu międzynarodowym. W 1992 roku KBWE wysłała go do Bośni w charakterze swojego przedstawiciela. Zadaniem Mazowieckiego było opracowanie raportu o sytuacji ludności cywilnej w czasie wojny. Zrezygnował z funkcji mediatora ogłaszając raport świadczący o tym, że żadna ze stron nie przestrzega przepisów prawa człowieka.

Autor: