Borys Jelcyn

Urodził się 1 lutego 1931 roku we wsi Budka (obwód swierdłowski obecnie Jekaterynburg) w rodzinie chłopskiej. Polityk, działacz partyjny, był pierwszym prezydentem Rosji. W 1955 roku ukończył Uralski Instytut Politechniczny, pracował w budownictwie. W 1961 roku wstąpił do KPZR i rozpoczął karierę partyjna. 

W latach 1984-85 i od 1987 był członkiem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od grudniu 1985 do 1987 Jelcyn  pełnił funkcję I sekretarza Moskiewskiego Komitetu Miejskiego KPZR (sprowadzony do Moskwy przez Gorbaczowa w celu odmładzania kadrpartyjnych). Ostatecznie w listopadzie 1987 roku został odsunięty od kierowania społeczną organizacją KPZR, następnie w 1988 roku usunięto go całkowicie z aparatu partyjnego. Głównym powodem odsunięcia Borysa Jelcyna był jego radykalizm i krytyka zjawiska korupcji w Moskwie, podczas plenum KC, uznano jego zachowanie za „nieodpowiedzialne i niemoralne”.

Po wykluczeniu z partii pracował w Państwowym Komitecie ds. budownictwa jako pierwszy wiceprzewodniczący.

Borys Jelcyn nie zrezygnował jednak z krytyki władz, tym bardziej, że przysparzało mu to coraz większą popularność. W marcu 1989 roku został wybrany deputowanym ludowym ZSRR (reprezentując Moskwę). W 1990 roku z ramienia Rady Koordynacyjnej został wybrany przewodniczącym Rady Najwyższej Federacji Rosyjskiej.  W tym samym roku podczas zjazdu KPZR zrzekł się publicznie swojego członkostwa z partii, wcześniej dokonując krytyki jej programu.

W czerwcu 1991 roku odbyły się pierwsze demokratyczne wybory prezydenckie, Borys Jelcyn zwyciężył w pierwszej turze uzyskując 57,3 % głosów. W sierpniu 1991 roku miał miejsce pucz wojskowy, zwany też „puczem moskiewskim”, kierowany przez Gienadija Janajewa. Jelcyn był zdecydowanie przeciw tzw. Komitetowi Stanu Wyjątkowego, co nie tylko doprowadziło do likwidacji puczu, ale również przyniosło wzrost jego popularności.

Za czasów prezydentury Jelcyna dokonano w grudniu 1992 roku całkowitej likwidacji ZSRR, utworzono w zamian Wspólnotę Niepodległych Państw na czele z Federacją Rosyjską rządzoną przez Jelcyna. W 1993 roku ogłoszono konstytucję poszerzająca uprawnienia prezydenta. 31 grudnia 1999 roku w atmosferze krytyki medialnej i ze wzglądu na chorobę serca Jelcyn zrezygnował z pełnienia funkcji prezydenta. Zmarł 23 kwietnia 2007 w Moskwie.