Erich Honecker

Urodził się 25 stycznia 1912 roku w Neunkirchen, zmarł 29 maja 1994 w Santiago de Chile. Był niemieckim politykiem i wieloletnim przywódcą Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Pochodził z rodziny robotniczej, sam w latach 1927-1929 pracował jako dekarz.

 

W 1929 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Niemiec (DKP). Honecker studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej, co pozwoliło mu później szybko awansować w strukturach partyjnych. W 1935 roku został aresztowany i skazany na 10 lat za więzienia za działalność antyfaszystowską. Uwolniony przez wojska radzieckie stał się szefem młodzieżowej organizacji FDJ, która kierował do 1955 roku. W latach 1956-57 awansował na członka Biura Politycznego (SED). Z ramienia tej partii nadzorował funkcjonowanie armii oraz Stasi (tajnej policji), kierował przygotowaniami i budową Muru Berlińskiego, który miał stworzyć barierę dla emigrantów i uciekinierów z NRD na zachód.

 

3 maja 1971 roku został wybrany na stanowisko I sekretarza KC SED i do 1989 roku był przywódcą NRD. W 1976 roku został przewodniczącym Rady Państwa. W polityce zewnętrznej dążył do ścisłej współpracy z ZSRR i wzmocnieniem komunizmu w NRD. Taka postawa spowodowała nadanie mu przydomka „wierny Erich”. W chwili powstania „Solidarności” domagał się od ZSRR zdławienia tego ruchu, wskazując jednocześnie na możliwość interwencji wojsk NRD w Polsce. Taki serwilizm zmienił się po dojściu do władzy Gorbaczowa. Politykę społeczną Honecker podporządkował ideologii socjalistycznej, a życie obywateli podlegało nieustannej kontroli i inwigilacji, z tego też powodu przeciwnicy mówili o „reżimie Honeckera”.

 

15 października 1989 roku Honecker został usunięty ze wszystkich stanowisk i oskarżony o nadużycia władzy i korupcję. 3 marca 1990 roku schronił się w radzieckim szpitalu wojskowym pod Berlinem, następnie przewieziono go do Moskwy. 22 lipca 1992 roku powrócił do Niemiec, gdzie wytoczono mu proces, który został przerwany ze względu na chorobę.13 stycznia1993 roku chory na raka Honecker odleciał do swojej córki i żony do Chile, gdzie zmarł.

Autor: