Władysław Bartoszewski

Urodził się 19 lutego 1922roku w Warszawie. Polityk, historyk, działacz społeczny, pisarz, więziony w Auschwitz (1940-1941), uczestniczył w Powstaniu Warszawskim, dwukrotnie sprawował funkcję ministra spraw zagranicznych.

Po ucieczce z obozu koncentracyjnego powrócił do Warszawy i podjął studia na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego, na wydziale filologii polskiej.  Począwszy od 1942 r współpracował z konspiracyjna organizacja pod nazwą Front Odrodzenia Polski, była to organizacja o charakterze katolickim. Wstąpił do Armii Krajowej i podjął prace w Biurze Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK.W tym czasie działał również w Tymczasowym Komitecie Pomocy Żydom „Żegota” oraz pełnił funkcję kierownika Resortu Żydowskiego Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu na Kraj. Za pomoc ludności żydowskiej podczas II wojny Bartoszewski otrzymał tytuł honorowego obywatela Izraela, a w 1963 otrzymał tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”.

W 1945 roku pełnił obowiązki sekretarza „Biuletynu Informacyjnego” wydawanego przez Biuro Informacji i Propagandy KG AK. Bartoszewski należał do organizacji „Nie”, działał w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj.

Po zakończeniu wojny Bartoszewski pracował w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, związał się ze środowiskiem PSL, co pociągnęło za sobą konsekwencje prześladowań ze strony polskich władz komunistycznych. W 1952 roku został skazany na 8 lat pozbawienia wolności za szpiegostwo, odsiedział jedynie dwa lata, w 1955 roku sąd uznał go za niesłusznie skazanego.

Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych W. Bartoszewski zaangażował się w działalność Tygodnika Powszechnego(skupiał inteligencję katolicką) i Klubu Krzywego Koła, nawiązał także współpracę z  Radiem Wolna Europa.

Bartoszewski był przeciwnikiem polityki prowadzonej przez władze PRL, kilkakrotnie dawał temu wyraz , więc i władze PRL ukarały go za brak poparcia np. zakazem publikacji jego artykułów i wydawania jego książek. W 1974 roku prof. Bartoszewski wystosował list do Rady Państwa wstawiając się za braćmi  Czub posądzonymi o udział w antykomunistycznej organizacji „Ruch”. W 1976 również w formie listu Bartoszewski sprzeciwił się wpisaniu do Konstytucji PRL zdania mówiącego o nierozerwalnym sojuszu z ZSRR. 13 grudnia 1981 r. został internowany i osadzony w Białołęce. W latach 1990-1995 był ambasadorem w Austrii. W ostatnich wyborach parlamentarnych stanął po stronie PO.