Helmut Kohl

Urodził się 3 kwietnia 1930 roku w Ludwigshafen nad Renem, w rodzinie urzędnika skarbowego. Był mężem stanu, politykiem chadeckim, kanclerzem RFN i zjednoczonych Niemiec. W 1950 roku wstąpił na Wydział Filozoficzno-Historyczny Uniwersytetu we Frankfurcie nad Menem. Kilka lat później uzyskał tytuł doktora filozofii broniąc pracy pt. Polityczny rozwój Palatynatu i odradzanie się partii politycznych po 1945 roku.

Jeszcze w 1947 roku wstąpił do młodzieżówki CDU, a w 1955 został wybrany do władz krajowych tej partii, natomiast w 1959 roku zasiadł w parlamencie krajowym Nadrenii-Palatynatu. Podczas zjazdu krajowego CDU został wybrany przewodniczącym całej partii. Kolejny raz objął przywództwo w partii podczas ogólnokrajowego zjazdu CDU w Mannheim w 1981 roku, uzyskał wówczas 96 % głosów.

Podczas wyborów do Bundestagu w 1976 roku Kohl po raz pierwszy wystąpił jako kandydat swojej partii na kanclerza, niestety nie udało się osiągnąć spodziewanego rezultatu. Dopiero w 1982 roku po długotrwałych negocjacjach z FDJ doprowadził do rozpadu istniejącego rządu koalicyjnego i przy pomocy chadecko-liberalnej większości udał mu się objąć stanowisko kanclerza.

Helmut Kohl jako kanclerz uważał, że podstawą polityki zagranicznej RFN jest sojusz z USA i udział w Pakcie Północnoatlantyckim Opowiadał się za zbliżeniem z Francją i zjednoczeniem Europy. W stosunkach z ZSRR zamierzał pośredniczyć między tym państwem, a Europą Zachodnia. Był zwolennikiem przyznania Rosji dużych kredytów ze strony Europy.

W październiku 1989 roku został zburzony mur pomiędzy NRD i RFN, Kohl jako zwolennik i główny architekt projektu zjednoczenia Niemiec doprowadził najpierw do podpisania unii gospodarczej pomiędzy RFN i NRD, a następnie do ostatecznego zjednoczenia Niemiec, dlatego też niektórzy nazywają go „ojcem zjednoczenia”. W październiku 1990 roku Kohl został pierwszym kanclerzem zjednoczonych Niemiec