Władysław Sikorski

Urodził się 20 maja 1881 roku we wsi Tuszów Narodowy, zginął 4 lipca 1943 roku w katastrofie lotniczej nad Gibraltarem. Był generałem, politykiem, premierem rządu, Naczelnym Wodzem, autorem prac z zakresy wojskowości.

Przyszedł na świat w biednej rodzinie, ojciec był organistą, matka szafarką na dworze Wacława Jędrzejewicza (jego brat, Janusz był jednym z przywódców obozu piłsudczykowskiego).

W latach 1893- 1897 uczył się w gimnazjum w Rzeszowie, tam też podjął naukę w seminarium nauczycielskim. Maturę zdał w 1902 r we Lwowie i podjął studia na Politechnice Lwowskiej. Z wykształcenia był inżynierem budownictwa lądowego.

Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej Sikorski zaangażował się w działalność niepodległościową w Galicji, był współorganizatorem Związku Walki Czynnej, wszedł w skład Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych.

Jako zwolennik orientacji proaustriackiej współtworzył Legiony Polskie, w 1916 roku zajął się werbowaniem do tych oddziałów ochotników. W czasie tworzenia Legionów popadł w konflikt z Józefem Piłsudskim (nie poparł go także podczas przewrotu majowego) i do końca życia nie odnowili współpracy. W czasie wojny bolszewickiej w 1920 r Sikorski był dowódca piątej następnie trzeciej armii WP. Współtworzył plan bitwy warszawskiej, sam też w niej uczestniczył jako dowodzący armią spowodował odepchnięcie w znaczący sposób oddziałów radzieckich od Warszawy. W 1920 roku otrzymał nominacje generalskie. W latach 1921-1922 był szefem Sztabu Generalnego, następnie w latach 1922-23 premierem i ministrem spraw wewnętrznych.

W latach 1924-1925 Sikorski jako minister spraw wojskowych usuwał z funkcji ludzi Piłsudskiego, po czym sam został usunięty przez Marszałka (1925) i pozbawiono go stanowiska dowódcy ale w dalszym ciągu był w służbie czynnej. W latach trzydziestych nie mając stałego przydziału Sikorski przebywał we Francji, gdzie był współtwórcą Frontu Morges. W chwili wybuchu wojny poprosił marszałka Rydza Śmigłego o skierowanie na front, jednak nie uzyskał pozwolenia. 30 września 1939 r. Prezydent Raczkiewicz powierzył mu funkcje formowania rządu RP na uchodźctwie, którego został premierem. W listopadzie 1939 r. został Wodzem Naczelnym i Generalnym inspektorem Sił Zbrojnych. Podczas trwania II wojny do chwili katastrofy reprezentował godnie rząd RP na uchodźstwie .